Abstract:

Bu çalışmada Ziya Gökalp’in Lisân başlığını taşıyan şiiri ile Asaf Hâlet Çelebi’nin İstanbulumun Dili başlığını taşıyan şiiri, şairlerin Türk dili ve özellikle de İstanbul Türkçesi hakkındaki görüşleri ışığında, “açar sözler”i tespit edilerek karşılaştırmalı bir biçimde analiz edilmiştir.Ziya Gökalp (1876- 1924) ve Asaf Hâlet Çelebi (1907- 1958), Türk edebiyatının farklı dönemlerinde eser vermiş ve farklı sanat anlayışlarını benimsemiş iki şair olmakla birlikte Türk dili konusunda gösterdikleri hassasiyet noktasında birleşirler. Analiz edilen iki şiir sonunda elde edilen veriler göstermiştir ki kendi dönemlerinin dil konusundaki tartışmalı ve çetrefilli atmosferi bu iki şairi dil konusunda düşünmeye sevk etmiştir.Çalışma sonucu elde edilen verilere göre iki şairin Türk dili konusunda ayrıldıkları temel nokta, Ziya Gökalp’in Anadolu Türklerine Türk dili konusunda bir takım yol gösterici ilkeler sunması, ağır basan “fikir adamı” kimliğiyle savunduğu ilkeler bütününü Anadolu Türkleri arasında yaymak için şiiri bir vasıta olarak kullanmasına karşılık; “sanatçı” kimliği ağır basan Asaf Hâlet Çelebi’nin “Öz Türkçecilik” ve savunucularını masal atmosferine sığınarak bir takım sembol ve imgelerle oluşturduğu orijinal imajlarla eleştirmeyi tercih etmesidir.

Keywords: