Views
19
Downloands
1
Din Eğitimi Bilim Dalı, din ve eğitim gibi iki farklı disiplinle ilgilenmektedir, herhalükârda insanı konu edinen bir bilimdir. Araştırmanının konusunu, Din Eğitimi alanındaki mevcut çalışmalarda farklı bilimsel yöntemler denenmiş olsa da, son çalışmalarda ekseriyetle nicel bilimsel yöntemlerin tercih edilmesi ve eleştiri oluşturmaktadır. Pozitivist bilimlerde esas olan gözlem ve deneydir, bundan dolayı ampirik bilim olarak adlandırılmaktadır. Genellikle doğa bilimlerinde uygulanan poztivist bilimsel metotların sosyal alanlara uygulanmasında bazı problemler oluşturmaktadır. Zira insan söz konusu olduğunda birçok subjektif hususların da devreye girdiği bir alandan söz ediyoruz demektir. İnsanların his, duygu, düşünce, algı ve tutumları, ancak sözlü veya davranış olarak ortaya konulduğunda bilimin konusu olabilmektedir. İnsanın söz ile ifadeye dökmediği ve tecrübe olarak yaşadığı birçok duygu ve hislerini bilim adına ölçmemiz mümkün olmamaktadır. Bu sebeple pozitivist bilim anlayışına bazı itirazlar yapılmıştır. Bu itirazların başında sosyal bir varlık ve aynı zamanda iradeli olan insanın, nesne gibi ele alması gelmektedir. Bu çalışmanın amacı, pozitivist bilimsel bakış açısının, sosyal bilimlere uyarlanmasını tartışmaya açmaktır. Çalışmanın kapsamını, başta nicel yöntemler olmak üzere pozitivist bilimsel yöntemlerin Din Eğitimi alanına uyarlanmasının mahzurları oluşturmaktadır. Konularının büyük çoğunluğunu subjektif hususlardan meydana gelen Din Eğitimi biliminin, tamamen ampirik bir yaklaşımla ele alınıp bir sonuca varılması, bazı problemler içermektedir. Son dönemlerde Türkiye’de Din Eğitimi bilim alanında yapılan araştırmaların gün geçtikçe daha çok nicel araştırma metotlarına yönelmesi, beraberinde bu problemi de getirmektedir. Bu problemin giderilmesi, önemlidir. İnsanların doğadaki diğer varlıklar gibi ele alınması, ona cansız varlık muamelesi yapmak anlamına gelir. Cansız varlıklara, canlı muamelesi yapmak patetik yanılgıdır canlı olan insanlara cansız varlıklar gibi işlem yapmak ise apatetik yanılgı demektir.
The Religious Education Department deals with two different disciplines: religion and education. In any case, it is a science that deals with human beings. Although different scientific methods have been tried in current studies in the field of Religious Education, the subject of the research mostly revolves around the preference for and criticism of quantitative scientific methods in recent studies. Observation and experimentation are essential in positivist sciences, so it is called an empirical science. However, applying positivist scientific methods, which are generally used in natural sciences, to social fields creates some problems. This is because when it comes to people, we are dealing with an area where many subjective issues come into play. People's feelings, emotions, thoughts, perceptions, and attitudes can only be the subject of science when they are presented verbally or through behaviour. It is not possible for us to measure many emotions and feelings that people do not express verbally and only experience internally in the name of science. Therefore, some objections have been raised against the positivist understanding of science. At the core of these objections is the treatment of the human being, who is a social being, as an object. The aim of this study is to discuss the adaptation of the positivist scientific perspective to social sciences. The scope of the study consists of the drawbacks of adapting positivist scientific methods, especially quantitative methods, to the field of Religious Education. Dealing with the science of Religious Education, which mostly consists of subjective issues, with a purely empirical approach and reaching a conclusion, presents certain problems. The fact that research in the field of Religious Education in Turkey in recent years has increasingly focused on quantitative research methods exacerbates this problem. Resolving this problem is important because treating people like other creatures in nature means treating them as inanimate beings. Treating inanimate objects as living beings is a pathetic fallacy, and treating animate people as inanimate beings is an apathetic error.
Field : Eğitim Bilimleri; Güzel Sanatlar; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
