Özet:

Postmodern bir eser olan Murat Gülsoy’un Baba, Oğul ve Kutsal Roman, hayata edebiyatla bakmanın yolunu gösteren bir romandır. Çehov’un hikâye yazma konusundaki duvarda asılı tüfek metaforunun parodisi ile başlayan roman, Ahmet Hamdi Tanpınar, Oğuz Atay, Orhan Pamuk, Luis Borges, Vladimir Nabokov, Edgar Allan Poe, Franz Kafka gibi yazarların eserlerini yeniden kurmaca dünyasına taşır. Katı gerçekliğin sorgulandığı romanda rüyalar, romanın kurmaca yapısını yönlendiren bir etkiye sahiptir. Kurmaca ile gerçek arasında geçen romanda Gülsoy, postmodern anlayışın bir özelliği olan üstkurmacayı oluştururken romandaki olayları tek bir âna toplar. Bütün olayları zamansız ve mekânsız bir ortama sürükleyen yazar, kullandığı simgeler ile çok katmanlı bir yapı elde eder. Bu çalışma romanın bu çok katmanlı yapısını çözümleyerek kullanılan simgeleri anlamlandırmayı amaçlamaktadır.   

Anahtar Kelimeler: