Özet:

Amaç: Bu çalışmanın amacı İSG profesyonellerinin yani işyeri hekimi, iş güvenliği uzmanı ve diğer sağlık personelinin depresyon düzeyleri ve çalışma tatmin düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Materyal-metod: Çalışmanın örneklemini ülkemizde görev yapan 661 İSG profesyoneli oluşturmaktadır. Araştırmanın verileri çevrimiçi anket formu ile (Google Form) kullanılmıştır. Anket formu, sosyo demografik özellikler, Beck Depresyon Envanteri ve Minnesota İş doyum ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Verilerin analiz edilmesinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemlere (yüzde, frekans, ortalama ya da standart sapma vb.) başvurulmuştur. Ölçek gruplarını ve değişkenleri karşılaştırmak için Mann Whitney U Testi ile Kruskal Wallis Testi kullanılmıştır. Değişkenler arasında bulunan ilişkiyi saptamak adına spearman korelasyon analizi yapılmıştır. Bulgular: Katılımcıların yaş ortalaması 34,8±8 yıl olduğu, %52.8’i erkek, %46.6’sı lisansüstü mezunu, %50.5’i C sınıfı iş güvenliği uzmanı ve %47.5’i çok tehlikeli işyerinde çalıştıkları tespit edilmiştir. Çalışanların iş yeri tehlike sınıfı ile depresyon düzeyi ve iş doyumu arasında istatistiksel açıdan anlamlı düzeyde bir farkın bulunduğu (p˂0.05) ve depresyon düzeyi ile iş doyumu arasında istatistiksel açıdan ters yönlü, zayıf seviyede ve anlamlı bağıntının bulunduğu tespit edilmiştir (p ˂0.05). Sonuç: İSG profesyonellerinin işyeri tehlike sınıfı düzeyi arttıkça depresyon düzeylerinin arttığı ve iş doyum düzeylerinin ise azaldığı, buna göre depresyon düzeyleri ile iş tatmin düzeyleri arasında ters yönlü bir ilişki olduğu söylenebilir.

Anahtar Kelimeler: