Atıf Sayısı
2
Görüntüleme
61
İndirme
8
Amaç: Bu çalışmada tip 2 diyabetes mellituslu (DM) hastalarda vitamin D düzeylerinin belirlenmesi ve vitamin D düzeyleri ile glisemik kontrol arasındaki ilişkininsaptanması amaçlandı. Hastalar ve yöntemler: Ocak 2012 - Haziran 2014 tarihleri arasında toplam 320 diyabetik hasta (180 kadın, 140 erkek; ort. yaş 59.8±10.5 yıl; dağılım 30-85 yıl) çalışmayakatılmak üzere seçildi. Hastaların diyabete yönelik tedavileri (oral antidiyabetik veya insülin ya da diyet tedavisi) incelendi. Biyokimyasal parametreleri (Açlık/toklukkan şekeri, üre, kreatinin, total kolesterol, HDL kolesterol, LDL kolesterol, trigliserit, kalsiyum, fosfor, AST, ALT, idrar mikroalbumin, HbA1c ve 25-hidroksivitamin D[25(OH)D vitamini] düzeyleri) retrospektif olarak tarandı ve veriler kaydedildi. Hastalar vitamin D düzeylerine göre; ≤20 ng/mL, 20-30 ng/mL arasında ve ≥30 ng/mLolmak üzere üç gruba kategorize edildi. Bu üç grup biyokimyasal parametreler, güneşe maruziyet, sigara kullanımı ve diyabet tedavileri yönünden karşılaştırıldı. HbA1cdüzeylerine göre ise ≤%7 ve >%7 olmak üzere iki gruba kategorize edildi. Yine bu iki grupta da aynı parametreler ve D vitamini düzeyleri karşılaştırıldı. Bulgular: Hastalar D vitamini düzeylerine göre gruplara ayrıldığında, D vitamini düzeyi 20 ng/mL’nin altında 274 hasta (%85.6), 20-30 ng/mL arasında 37 hasta (%11.6),30 ng/mL’nin üzerinde dokuz (%2.8) hasta izlendi. D vitamini ile kalsiyum ve ALT değerleri arasında istatistiksel anlamlı pozitif, kreatinin ile negatif yönlü bir ilişki vardı(sırasıyla p=0.027, p=0.008, p=0.039). HbA1c grupları arasında hastaların açlık kan şekeri, total kolesterol, trigliserit, LDL kolesterol, mikroalbüminüri ve D vitaminideğerlerinde istatistiksel anlamlı fark saptandı (sırasıyla p<0.001, p=0.015, p=0.001, p=0.028, p<0.001, p=0.043). HbA1c >%7 grubunda HbA1c ≤%7 grubuna kıyaslaaçlık kan şekeri, total kolesterol, trigliserit, LDL ve mikroalbüminüri değerleri yüksek; D vitamini değeri ise düşüktü. Sonuç: HbA1c gruplarının istatistiksel değerlendirmesinde, HbA1c >%7 grubunda HbA1c ≤%7 grubuna kıyasla D vitamini değerinin daha düşük olduğu görüldü(p=0.043). D vitamini ile HbA1c düzeyleri arasında negatif bir ilişki saptanmasına rağmen, istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0.083). Bu bulgular, D vitaminidüzeyinin diyabetik bireylerde glisemik kontrolle bağlantılı olabileceğini düşündürmekle birlikte; glisemik kontrol ile D vitamini arasındaki ilişkiyi net olarak belirlemekiçin, daha geniş kapsamlı çalışmalara ihtiyaç vardır.
This study was aimed at determining the levels of vitamin D in patients with type 2 diabetes mellitus (DM) and the relationship between the levels of vitamin D and glycemic control. Patients and methods: between January 2012 and June 2014 a total of 320 diabetic patients (180 women, 140 men; average. Age 59.8±10.5 years; distribution 30-85 years) was chosen to work. Diabetic treatments (oral antidiabetic or insulin or dietary therapy) were studied. The biochemical parameters (heat/toklukcan sugar, urethra, creatine, total cholesterol, HDL cholesterol, LDL cholesterol, triglyceride, calcium, phosphorus, AST, ALT, urine microalbumin, HbA1c and 25-hydroxivitamin D[25(OH)D vitamin] levels) were scaned retrospective and data were recorded. Patients were categorized into three groups by vitamin D levels; ≤20 ng/mL, between 20-30 ng/mL and ≥30 ng/mL. These three groups were compared in the direction of biochemical parameters, exposure to the sun, smoking and diabetes treatments. According to HbA1c, it was categorized into two groups: ≤7% and >7%. Again, the two groups were compared with the same parameters and the levels of vitamin D. Results: When patients were divided into groups according to the levels of vitamin D, the levels of vitamin D were below 20 ng/mL, 274 patients (85.6%) and 37 patients between 20-30 ng/mL (11.6%) and over 30 ng/mL (2.8%) were observed. There was a statistically significant positive, negative relationship between vitamin D and calcium and ALT values with creatine (respectively p=0.027, p=0.008, p=0.039). A statistically significant difference was found between HbA1c groups in patients’ hunger blood sugar, total cholesterol, triglyceride, LDL cholesterol, microalbuminuria and vitamin D values (respectively p<0.001, p=0.015, p=0.001, p=0.028, p<0.001, p=0.043). In the HbA1c >7% group, comparison to the HbA1c ≤7% group was high in blood sugar, total cholesterol, triglyceride, LDL and microalbuminure values, while the vitamin D values were low. Result: In the statistical assessment of HbA1c groups, the HbA1c >7% group found that the value of vitamin D was lower than the HbA1c ≤7% group (p=0.043). Although there was a negative relationship between vitamin D and HbA1c levels, it was not statistically meaningful (p=0.083). While these findings suggest that the level of vitamin D may be linked to glycemic control in diabetic individuals, more comprehensive studies are needed to clearly determine the relationship between glycemic control and vitamin D.
Alan : Sağlık Bilimleri
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
