Özet:

Günümüz Batı müziğinin temel enstrümanı olan piyano, çok boyutlu müziksel fonksiyonlarıyla her tür müzikte kullanılabilecek yapıdadır. Özellikle Bach’ın öncülük ettiği tampere akort sisteminin kabul görmesi ve 19. yüzyıl ortalarında teknik evrimini tamamlamasıyla birlikte piyano, günümüzde en yaygın kullanılan enstrümanlardan biri olmuştur. Bu tarihsel süreçte, piyanonun eğitim sistemi de Batı müziği içerisinde genel kabul gören bir standardizasyona kavuşmuştur. Tek sesli bir müzik olan geleneksel Türk müziğinde piyano kullanımı özellikle Cumhuriyet sonrası artmıştır. İstanbul Radyosu bu konuda öncü konumundadır. Ancak piyano genelde bir Türk müziği enstrümanı olarak kabul edilmediğinden ve bu alanda oturmuş bir eğitim sistemi bulunmadığından, icranın niteliği piyanistin eğitimi ve yetenekleri doğrultusunda şekillenmektedir. Bu çalışma, öncelikle piyanonun tarihsel evrimini ve Türk müziği çalan piyanistleri kısaca incelemektedir. Bu bölümlerde tarihsel araştırma modeli kullanılmıştır. Sonrasında da piyanoyla Türk müziği icrasının üst düzeyde yapılabilmesi ve bu alanda bir standart oluşabilmesi adına bazı önerilerde bulunmaktadır. Bu bölümde ise betimsel araştırma modeli kullanılmıştır. Çalışmanın amacı geleneksel Türk müziğinin piyano ile icrasında bir standart oluşmasına katkı sağlamak olup, kapsamı da bununla sınırlıdır. Genel kabul gören bir eğitim sistemi oluşması da en temel bulgu olarak karşımıza çıkmaktadır.

Anahtar Kelimeler: