Kullanım Kılavuzu
Neden sadece 3 sonuç görüntüleyebiliyorum?
Sadece üye olan kurumların ağından bağlandığınız da tüm sonuçları görüntüleyebilirsiniz. Üye olmayan kurumlar için kurum yetkililerinin başvurması durumunda 1 aylık ücretsiz deneme sürümü açmaktayız.
Benim olmayan çok sonuç geliyor?
Birçok kaynakça da atıflar "Soyad, İ" olarak gösterildiği için özellikle Soyad ve isminin baş harfi aynı olan akademisyenlerin atıfları zaman zaman karışabilmektedir. Bu sorun tüm dünyadaki atıf dizinlerinin sıkça karşılaştığı bir sorundur.
Sadece ilgili makaleme yapılan atıfları nasıl görebilirim?
Makalenizin ismini arattıktan sonra detaylar kısmına bastığınız anda seçtiğiniz makaleye yapılan atıfları görebilirsiniz.
 Görüntüleme 33
 İndirme 2
Lâmiyyetu’l-ʿacem Serh-hâsiye Geleneginde Kurucu Bir Eser: Safedî’nin Ġays̱u’l-edeb’i
2021
Dergi:  
Eskiyeni
Yazar:  
Özet:

Tuğrâî’nin (öl. 515/1121) Lâmiyyetü’l-ʿacem adlı kasidesi, kullanılan belâgat sanatları, veciz üslubu ve içerdiği hikmetli sözlerle Arap edebiyatında önemli bir yer tutar. Bundan dolayı kaside üzerine onlarca şerh, hâşiye, tahmîs ve taştîr çalışması kaleme alınmıştır. Memlükler döneminde kâtiplik ve beytülmâl vekilliği gibi önemli görevler üstlenen Safedî (öl. 764/1363) de Tuğrâî’nin kasidesini şerh eden edebiyatçılar arasında yer alır. Kasideyi iştikak, gramer, beyân, meânî, bedîʿ gibi dil ve belâgat ilimleri açısından inceleyip şerh eden Safedî, bu eserinde kimyadan biyolojiye, tarihten felsefeye pek çok disiplinle alakalı ayrıntılı bilgi verir. Yer yer kendi şiirlerini de zikreden Safedî’nin çalışması, aynı zamanda bir şiir antolojisi niteliğindedir. Bu makalede, Safedî’nin Ġays̱ü’l-edebilleẕî inseceme fî şerḥi Lâmiyyeti’l-ʿacem adlı eserinin muhtevası ve şerh yöntemi hakkında bilgi verilip bu yapıtın Lâmiyyetü’l-ʿacem şerh-hâşiye geleneğinde temsil ettiği kurucu rol gösterilecektir. Bu bağlamda Safedî’nin şerhinin, hâşiye ve ihtisâr gibi çalışmaların yapılması ile diğer Lâmiyyeti’l-ʿacem şerhlerinden ayrılıp müstakil bir gelenek oluşturduğu dikkat çekmektedir. Nitekim kaleme alınan onlarca ihtisâr ve haşiye çalışmaları Safedî’nin eserinin Lâmiyyetü’l-ʿacem literatüründe kurucu bir metin olduğunu göstermektedir. Eser üzerine yapılan ihtisar çalışmaları Safedî’nin üslubunun kapalı olup izaha ihtiyaç duyması ile değil, Tuğrâî’nin Lâmiyye’si ile doğrudan ilişkili olmayan istidradî bilgilere yer vermesi ile alakalıdır. Söz gelimi Safedî Lâmiyyeti’l-ʿacem ile alakası olmayan satranç, çeşitli fabl örnekleri, güneşin tanımı, ayın ışığını güneşten nasıl aldığı, güneş ve ay tutulması gibi pek çok konuya yer verir. Safedî bu yazım şeklini bilinçsiz olarak kullanmayıp aksine Câhiz’ın (öl. 255/869) Kitâbü’l-Ḥayavân’ında takip ettiği bu metodu benimsediğini eserinin mukaddimesinde söylemiştir. Ayrıca Safedî’nin zikrettiği bazı hikayeler sonraki âlimler tarafından müstehcen kabul edilmiş dolayısıyla eserin ihtisar edilmesi yeğlenmiştir. Bu çerçevede Demîrî’nin (öl. 808/1405) el-Maḳṣadü’l-etem fî Şerḥi Lâmiyyeti’l-ʿacem adlı çalışması diğer ihtisarlar arasında öne çıkmıştır. Bunun yanında İbnü’d-Demâmînî’nin (öl. 827/1424) kaleme aldığı Nüzûlü’l-Ġays̱illleẕî inseceme ʿalâ şerḥi Lâmiyyeti’l-ʿacem adlı tenkit çalışması da kayda değerdir. İbnü’d-Demâmînî, Safedî’nin eserini ihtisar etmek yerine tenkit etmeyi tercih etmiş ve yer yer Safedî’yi sirkatle itham etmiştir. İbnü’d-Demâmînî’nin haksız eleştirilerinin olduğunu ifade eden İbn Akbers ise Taḥkîmu’l-ʿuḳûl bi ufûli’l-Bedri fî’n-Nuzûl adlı bir çalışma hazırlayarak iki müellifin görüşlerini karşılaştırmıştır. Bu doğrultuda çalışmanın girişinde kurucu metin ile ne kastedildiği açıklanıp makalenin ilk bölümünde Safedî’nin şerhi, muhteva açısından incelenecektir. İkinci bölümde ise eser üzerine yapılan hâşiye ve ihtisar çalışmaları çerçevesinde Ġays̱ü’l-edeb’in kurucu rolü tartışılacaktır.

Anahtar Kelimeler:

A Constitutive Text In The Commentary (sharh) and Annotations (has-hiyah) Tradition Of Lāmiyat Al-‘ajam: Al-safadī’s Commentary Ghayth Al-adab
2021
Dergi:  
Eskiyeni
Yazar:  
Özet:

Al-Tughrāī’s (d. 515/1121) ode (qaṣeeda) titled Lāmiyyat al-ʿAjam has an important place in Arabic literature with its rhetoric arts, concise style and wise words it contains. Therefore, dozens of commentaries (sharh), annotations (khashiyah), takhmīs (embarkation) and taşṭīr written on the ode. During the Mamluks period, al-Ṣafadī (d. 764/1363), who held important positions such as clerk and bayt al-māl deputy, was one of the writers who commented on al-Tughrāī’s ode. al-Ṣafadī, who commentes the ode in terms of language and balāgha such as ishtiqāq, grammar (naḥw), bayān, morphology (ṣarf) and badī‘ gives detailed information about many disciplines from chemistry to biology, history to philosophy in this work. al-Ṣafadi’s commentary, which mentions his own poems from time to time, is also a poetry anthology. In this study, information about the content and method of commentary of as-Ṣafadi’s work titled Ghayth al-adab alladhī insajama bi sharḥ Lāmīyat al-ʻAjam and its constitutive role in the commentary and annotations of Lāmiyyat al-ʿAjam tradition will be shown. In this context, it is noteworthy that al-Ṣafadī’s commentary was separated from other Lāmiyyat al-ʿAjam commentaries with studies such as annotation and abridgement (ikhtisār). As a matter of fact, dozens of commentary and khashiyah studies show that al-Ṣafadī’s work is a constitutive text in the Lāmiyyat al-ʿAjam literature. The abridgement studies on the work are not related to the fact that al-Ṣafadī's style is ambiguous and needs explanation, but that it includes information that is not directly related to Al-Tughrāī’s ode. For example, al-Ṣafadī mentions many topics unrelated to Lāmiyyat al-ʿAjam, such as chess, various fable examples, the definition of the sun, how the moon receives its light from the sun, and solar and lunar eclipses. al-Ṣafadi did not unconsciously use this type of writing, on the contrary, he said in the introduction of his work that he adopted this method that Jāhiz (d. 255/869) followed in his Kitāb al-Ḥayavān.In addition, some of the stories mentioned by al-Ṣafadī were considered obscene by subsequent scholars, so it was preferable to abridge the work. In this context, Muḥammad al-Damīrī’s (d. 808/1405) al-Maqṣad al-atamm sharḥ Lāmiyyat al-ʻAjam (Mukhtaṣar sharḥ Lāmiyyat al-ʻAjam) was prominent among other specialists in his work. In addition, Ibn al-Damāmīnī's (d. 827/1424) critique of Nuzul al-Gayth alladhī insajama ʿalâ sharḥ Lāmīyat al-ʻAjam is also noteworthy. Ibn al-Damāmīnī, preferred to criticize Safadi’s work instead of condensing it and from time to time he accused as-Ṣafadi of larceny. Ibn Akhbars, who stated that there were unfair criticisms of Ibn al-Damāmīnī, prepared a study called Taḥkīm al-ʻuqūl bi-ufūl al-Badr fī an-Nuzūl, and compared the views of the two authors. In the introduction of the study, what is meant by the constitutive text will be explained and as-Ṣafadi’s commentary will be examined in terms of content in the first part of the article. In the second part, it will be shown that the work is a constitutive text within the framework of annotations and abridgments on Ghayth al-adab.

Anahtar Kelimeler:

Atıf Yapanlar
Bilgi: Bu yayına herhangi bir atıf yapılmamıştır.
Eskiyeni

Alan :   İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler

Dergi Türü :   Ulusal

Metrikler
Makale : 958
Atıf : 1.217
© 2015-2024 Sobiad Atıf Dizini