Görüntüleme
33
İndirme
9
19. yüzyılda Osmanlı topraklarına getirilen ve büyük çoğunluğunu kadınların oluşturduğu Afrikalı köle kadınlar, ev içi hizmetlerde, tarımda çalıştırılmaktaydı. Bu çalışma, Osmanlı döneminde görülen kölecilik anlayışının yansıması olarak Türk sinemasında Afro-Türk kadınların aile içerisindeki konumunu Marksist Feminist bakış açısıyla incelemeyi amaçlamaktadır. Türk sinemasında hizmetçi, dadı, bakıcı rolleriyle bütünleşmiş olan Afro-Türk kadın oyuncular; Yasemin Esmergül ve Dursune Şirin’in “İki Kafadar Deliler Pansiyonunda” (1952), “Hıçkırık” (1953), “Seher Yıldızı” (1959), “Abbas Yolcu” (1959), “Sevmek” (1974), “Süt Kardeşler” (1976) ve “Tosun Paşa” (1976) filmleri Marksist Feminizmin yabancılaşma kavramı ekseninde incelenmeye alınmıştır. Siyahi kadının yabancılaşmasında; ürettiği ürüne, emek sürecine, kendi varlığına ve topluma yabancılaşma kategorileri üzerinden Afro-Türk kadın oyuncuların rolleri niteliksel analizle incelenmiştir. Marx’ın dört biçimini sunduğu yabancılaşma kavramı filmlerde Afro-Türk kadınların rolleri üzerinden ele alındığında, ürettikleri ürüne ve emek sürecine yabancılaşma olarak görülmüştür. Filmlerde Afro-Türk kadınların, gerek ten renkleri üzerinden aşağılamaya maruz kalmaları, gerekse ev içi üretimin yabancılaşmış mekân sunması, kendine yabancılaşma olarak değerlendirilmiştir. Ayrıca filmlerde Afro-Türk’lerin ten renklerinin korku ve komedi unsuru olarak sunulması, topluma yabancılaşma olarak yorumlanmıştır.
In the historical process, African slave women, who were taken to the Ottoman lands in the nineteenth century were employed in domestic services and agriculture. This study aims to examine the position of Afro-Turk women in the family in Turkish cinema in the light of the Marxist Feminist perspective, as a reflection of the concept of slavery in the Ottoman period. Afro-Turkish actresses who are known for the roles of maid, nanny, and caregiver in Turkish cinema Yasemin Esmergül and Dursune Şirin in the same roles, “İki Kafadar Deliler Pansiyonunda” (1952), “Hıçkırık” (1953), “Seher Yıldızı” (1959), “Abbas Yolcu” (1959), “Sevmek” (1974), “Süt Kardeşler” (1976), “Tosun Paşa” (1976)” films were examined in the light of the concept of alienation in Marxist Feminism. The roles acted by Afro-Turkish female actors were analyzed qualitatively through the categories of alienation of black women from the product they produced, the labour process, their existence, and society. When the concept of alienation is handled with the roles of Afro-Turk female actors in films in its four forms, it is seen that they are alienated from the product they produce and the labour process. The fact that Afro-Turk characters are humiliated for their skin colour and their productions in domestic life creates an alienated place for them that can be evaluated as alienation from self. In addition, the presentation of skin colors of Afro-Turks as an element of horror and comedy in films has been interpreted as alienation from society.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
