Görüntüleme
1
Bu çalışmanın amacı, kadın mahkumların sosyal problem çözme becerilerinin geliştirilmesini amaçlayan psiko-eğitim grubu temelli programın etkililiğinin değerlendirilmesidir. Uygulanan program, Çekici ve Güçray’ın (2012), sosyal problem çözmede beş aşamalı yaklaşım modelini (D’zurilla & Nezu Nezu et all., 2007) temel alarak hazırladıkları programdan uyarlanarak geliştirilmiştir. Araştırma yarı deneysel desende olup, deneysel desenin türlerinden biri olan “öntest-sontest kontrol gruplu gerçek deneysel model” kullanılmıştır. Uygulama, Adana ili Karataş Cezaevinde Kadın Açık Ceza İnfaz Kurumu’ndaki 36 hükümlü ile gerçekleştirilmiştir. Örneklemin normal dağılım göstermemesi sebebiyle iki ölçüm setine ait puanlar arasındaki farkı karşılaştırmak amacıyla kullanılan parametrik olmayan analiz yöntemlerinden Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi ile değerlendirilmiştir. Analiz sonucunda sosyal problem çözme beceri eğitimi grup uygulamalarına katılan kadın hükümlülerin sosyal problem çözmede olumlu bir baş etme tarzı olan probleme olumlu yönelim-rasyonel problem çözme tarzı kullanımın arttığı, probleme olumsuz yönelim ve olumsuz başa çıkma tarzları olan dürtüsel-dikkatsiz ve kaçınan tarzların kullanımının azaldığı bulunmuştur. Etkinin kalıcılığının değerlendirildiği izleme ölçümü sonuçlarında da bu durum değişmemiştir. Elde edilen bulgular alanyazın verileri ışığında yorumlanmıştır.
This study aims to examine the effectiveness of the psycho-education group-based program aimed at improving the social problem-solving skills of female prisoners. The applied program is adopted by Çekici & Güçray (2012) based on the five-stage approach model in social problem-solving (D'zurilla & Nezu, 2007; Nezu et al., 2007). The research is in the semi-experimental design, and one of the types of the experimental design, "real experimental model with pretest-posttest control group" was used. The implementation was carried out with 36 convicts in Karataş Prison in Adana province in the Women's Open Penal Institution. Since the sample did not show a normal distribution, it was evaluated by the Wilcoxon Signed Rows Test, one of the non-parametric analysis methods used to compare the difference between the scores of the two sets of measurements. As a result of the analysis, it was found that the use of a positive orientation-rational problem-solving style to the problem, which is a positive coping style, increased social problem-solving skills in female convicts who participated in social problem-solving group practices, and their use of inattentive and avoidant styles, which are negative orientation to the problem and negative coping styles, decreased. This did not change in the results of the monitoring measurement in which the persistence of the effect was evaluated. The findings were interpreted in light of the literature data.
Alan : Eğitim Bilimleri; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
