Görüntüleme
45
İndirme
3
On dokuzuncu yüzyılın sonlarıyla yirminci yüzyılın başlarında ortaya çıkan yeni felsefi yaklaşımlar ve bilimsel gelişmeler bütün güzel sanatları etkilediği gibi roman sanatını da etkilemiştir. Yüzyılın başlarında James Joyce, Virginie Woolf ve Franz Kafka gibi yazarlar bu gelişmeler doğrultusunda gerçeklik algısının değiştiği, olay örgüsünün en aza indirildiği ve romanın iç zamanının kısaltıldığı yeni romanlar yazmışlardır. Modern çağda çağdaşlarından farklı tekniklerle yazılan bu romanlar, çağdaşı olan romanlardan ayırt edilebilmek için “modernist roman” diye anılmaya başlanmıştır. Batı edebiyatında yirminci yüzyılın başlarında ilk örnekleri verilen modernist roman, 1920’li ve 1930’lu yıllarda zirveye çıkmıştır. Bu yeni roman eğilimi erken dönemde adı konulmamış olsa da Türk romancılarını da etkilemiştir. 1930’lu 1940’lı yıllardan itibaren Abdülhak Şinasi Hisar, Ahmet Hamdi Tanpınar ve Peyami Safa gibi romancılar yeni roman anlayışının birçok özelliklerini kendi romanlarına taşımışlardır. Yeni roman ve anlatım teknikleriyle yazılan bu romanlar daha sonra adı konulacak olan modernist romanın öncüleri ya da ilk teşebbüsleri olarak kabul edilebilir. Bu teşebbüsler modern Türk roman tarihinde modern romandan modernist romana geçiş dönemi olarak adlandırılabilir. İlk başlarda yeni anlatım ve roman teknikleri olarak görülen bu etki giderek modernist Türk romanının doğmasına vesile olmuştur. Bazı edebiyat bilimciler Abdülhak Şinasi Hisar’ı ilk modernist romancı sayarken bazıları Attila İlhan’ı (Sokaktaki Adam 1953) bazıları da Oğuz Atay’ı (Tutunamayanlar 1971) ilk modernist Türk romancısı saymaktadır. Bunlardan başka Yusuf Atılgan, Ferit Edgü, Mehmet Eroğlu, Kemal Bilbaşar, Bilge Karasu ve Adalet Ağaoğlu gibi yazarlar, modernist roman örneği veren romancılardır. Bu çalışmada modernist romanda görülen yeni anlatım ve roman teknikleri üzerinde durulduktan sonra Adalet Ağaoğlu’nun Üç Beş Kişi adlı romanı değerlendirilmektir.
The new philosophical approaches and scientific developments that emerged between the end of the nineteenth and the beginning of the twentieth centuries have affected the novel art as well as all the fine arts. At the beginning of the century, authors such as James Joyce, Virginie Woolf and Franz Kafka wrote new novels in line with these developments, in which the perception of reality changed, the plot of the plot was minimized and the internal time of the novel was shortened. These novels, written in the modern era with different techniques from their contemporaries, have started to be called “modernist novels” in order to be distinguished from the novels that are contemporary. The understanding of the modernist novel, the first examples of which were given at the beginning of the century, reached its peak with the works written in the 1920s and 1930s. This new understanding of novel has influenced Turkish novelists, albeit with a little delay. This effect, which was seen as new narrative and novel techniques at first, gradually led to the birth of the modernist Turkish novel. Since the 1930s, the first signs of the modernist novel began to be seen in the works of writers such as Ahmet Hamdi Tanpınar, Abdülhak Şinasi Hisar and Peyami Safa. These novels, written with new narrative and novel techniques, are the pioneers of the modernist novel. This period can be called the transition period from the modern novel to the modernist novel. This transition period has been examined by various literary scholars, and the stages of transition from modern novel to modernist novel have been emphasized. Some consider Abdülhak Şinasi Hisar to be the first modernist novelist, while others consider Attila İlhan (Sokaktaki Adam, Man İn The Street, 1953) to be the first modernist Turkish novelist, while others consider Oğuz Atay (Tutunamayanlar, The Disconnected 1971) to be the first modernist novelist. Apart from these, writers such as Yusuf Atılgan, Ferit Edgü, Mehmet Eroğlu, Kemal Bilbaşar, Bilge Karasu and Adalet Ağaoğlu have been accepted as novelists giving examples of modernist novels. In this study, after a short explanation about the development of the modernist novel, the modernist novel features are shown in the example of Adalet Ağaoğlu's novel Curfew and the novel is evaluated in this context. For this purpose, the theoretical literature was scanned, and the aspects of the modernist novel that differed from the traditional realistic novel in terms of reality, perception, time and space were emphasized. As a result of the findings, examinations and evaluations, it was concluded that Adalet Ağaoğlu's work, Curfew is one of the example of the modernist Turkish novel.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
