Özet:

Tarihî süreçte Türk Toplumunda aile kurumu, her zaman önemini korumuştur. Toplumun sağlam bir yapıyla idame edebilmesi için aile oluşumu her zaman teşvik unsuru olarak karşımıza çıkmıştır. Eşlerden birinin evlilik sonrası geçirdiği herhangi bir kaza, çocuk özlemi gibi bazı hususlarda eş sayısında artış yolu izlense dahi genel itibariyle tek eşlilik Türk aile yapısında egemen olmuştur.  Bunun yanında aile içinde çözümlenemeyen bazı sıkıntılar aile bütünlüğünün muhafazasına engel teşkil eden bazı huzursuzlukların zuhurunu da beraberinde getirmiştir. Ailede ortaya çıkan bu türden  huzursuzluklar öncelikle bireyler ve toplum nezdinde saygın addedilen bazı kişilerin aracılık faaliyetleriyle çözüme kavuşturulmaya çalışılmıştır. Aile kurumunun idamesi bu anlamda her zaman önem arz etmiştir. Çünkü aile, yeni bir neslin  en güzel  şekilde yetişerek topluma kazandırılması demek olduğundan muhafazası da o denli önem arz etmiştir. Bunun yanında boşanma vakıaları her ne kadar istenmeyen bir mefhum olsa da bazı durumlarda gerekli görülmüştür. Aile bireylerinin fiziksel şiddete maruz olması, eşlerden birinin uzun süre yerleşim yerinde olmaması, rızasız gerçekleşen evlilikler gibi pek çok husus evlilik mefhumunun nihayet bulmasının bazı sebepleridir. Osmanlı toplum yapısı içerisinde de aile yapısının bir şekilde son bulması hadiselerine daha farklı gerekçelerle de rastlanılmakta olup; bu hadiselerde kadınların karşılaştıkları sıkıntılar; devlet  ve toplum nezdinde kadın haklarının muhafazası Şer’iyye Sicilleri kapsamında ele alınmıştır.

Anahtar Kelimeler: