Özet:

Ruh, yani psykhe yalnızca felsefenin değil, biyoloji ve tıptan psikolojiye, parapsikoloji ve spiritüalizmden teolojiye birçok disiplini yakından ilgilendiren bir konudur. Ruh diye bir şey var mıdır? Eğer varsa nedir? Ruhun bedenle ilişkisi nasıldır? Bu sorulara verilen yanıtlara göre ruh üzerine pek çok teori ortaya çıkmıştır. Antik Yunan felsefesinde psykhe kavramının farklı düşünürler tarafından birbirinden çok farklı işlevlere ve tanımlara sahip olduğu görülür. Ruh bazı düşünürlerde hareket ilkesi ya da bir duyum ilkesi, bazılarında insanın tanrısal ve ölümsüz parçası diğer bazı düşünürlerde ise insanın ahlaki sorumluluklarının kaynağı ve taşıyıcısı olarak tanımlanmıştır. Düşünürlerin tek bir kavrama, ruha, bu kadar farklı işlevleri yüklemiş olmaları izah gerektiren bir durumdur. Bu mana farklılığını izah etmek için kavramın felsefe öncesi kullanımı, özellikle mitolojik metinlerdeki tanımları ve işlevleri üzerinde durmak gerekmektedir. İşte bu çalışmada psykhe kavramının felsefe öncesi mitolojik dönemdeki kullanımı, felsefenin ortaya çıkışından önce Antik Yunan düşünce dünyasına yön veren iki önemli ozan, Homeros ve Hesiodos'un eserlerinden hareketle analiz edilecektir. Bu iki ozanın kaleme aldıkları metinlerdeki ruh anlayışlarının incelenmesi hem felsefenin filizlendiği tarihsel ve kültürel koşulların biçimlenmesindeki rolleri hem de filozofların düşüncelerine yaptıkları gizli ve açık etkileri nedeniyle, Yunan filozoflarının görüşlerini tam anlamıyla idrak etme noktasında büyük önem arz etmektedir.

Anahtar Kelimeler: