Özet:

1960’lı yıllardan itibaren Türk şiirinin en önemli sorunlarından biri “imge”dir. İkinci Yeni tarzı modernist şiiri savunanlar, şiir dilinin gündelik dilden farklı bir dil olduğunu iddia ederek sıkça imge terimini kullanmışlardır. Bu özerk şiir diline karşı çıkanlar ise bu bakış açısıyla yazılan şiirin “anlamsız” olduğunu ileri sürmüşlerdir. 1960 yıllarda şiir yazmaya başlayan Cahit Zarifoğlu da imge ve anlam sorunuyla uğraşmak zorunda kalmıştır. Şiir anlayışında iki dönemin ayrıştırılabilen Cahit Zarifoğlu, 1960’ların ortasından 1970’lerin sonuna kadar imgeyi ve özerk şiir dilini savunmuştur. Estetik özerkliğe bağlanan bu anlayışı sonradan terk eden Cahit Zarifoğlu, politik göndermeleri olan bir şiir anlayışına geçiş yapmıştır. Her ne kadar en başından beri şiir anlayışının değişmediğini dile getirse de hem özerk hem de politik bir şiir yazmanın yarattığı zorluk ile uğraşması gerekmiştir. Zarifoğlu’nun şiir anlayışındaki bu köklü değişim, şairin İkinci Yeni ile kurduğu ilişki bağlamında Harold Bloom’un “etkilenme endişesi” kavramı açısından da sorgulamaya açıktır

Anahtar Kelimeler: