Görüntüleme
8
Arşiv kayıtlarından takip ettiğimiz kadarıyla Divan-ı Hümayun, imparatorluğun en fazla gelir getiren eyaletlerinden birisi olan Mısır’a yatırım yapmaktan çekinmemişti. Hem ticari faaliyetlerin devamının sağlanması hem de tarımsal üretimin durmaması için çevresel faktörlerin üretim lehine yönetilmesi konusunda İstanbul ile Mısır köylüsü ve yerel yöneticiler daima yakın irtibatta olmuşlardı. Osmanlı Arşivleri literatüre Osmanlı tarihi araştırmaları açısından ayanlar yüzyılı olarak geçen 18. yüzyılda Osmanlı Mısır’ıyla alakalı hayli geniş bir yelpazede defter ve belge kaydı sunmaktadır. Bu kayıtlarda çevresel faktörlerin yönetimi konusunda ana gündem maddeleri, tarım alanlarının deniz suyu gibi çevresel etkenlerden korunması için var olan duvarların tamiratı, sulama kanallarının muhafazası ve halkın içme suyunu sağlayan sarnıç ve kanalların korunması konuları etrafında dönmektedir. Masraflarının devlet hazinesinden karşılandığı tamirat süreçlerini köylülerin Nil nehrine ve yerel coğrafyaya hâkim olan uzmanlığı yönlendiriyordu. İskenderiye ve civar köylerde reayanın ve yerel yöneticilerin önceliğini bu sed adı verilen duvarların yıkılmaması ve tamire muhtaç hale gelmemesi için imece usulüyle sürdürülebilirlik çerçevesinde gereken özenin göstermeleri oluşturuyordu. Ancak 18. yüzyılın ikinci yarısı itibariyle yerel unsurların bu görevlerini yerine getirmedikleri için tamir edilmesi gereken alan arttığı gibi devlet hazinesi de zarar etmişti. 1768’de devlet merkezinin bu konuyu yerel unsurların görevlerini yerine getirmedikleri kaygısıyla dile getirdiğini görüyoruz. Devlet merkezinin yerel unsurları uyarması ve durumu düzeltme isteği aynı yıl gerçekleşen Bulutkapan Ali Bey isyanı ile aynı zamana denk gelmektedir. 1786 Gazi Hasan Paşa müdahalesi gibi bu konuda daha sonra da yapılan diğer girişimler uzun vadede sonuçsuz kalmıştır. Bu makale devletin bir tarımsal üretim merkezi olan İskenderiye’deki tarım alanlarının muhafazası hususunda yerel unsurlarla olan iletişim şeklini odak noktasına koyarak 18. yüzyılın ikinci yarısında ayan devlet ilişkilerine ışık tutarken İskenderiye’nin tarımsal üretim çevresini de arşiv belgeleri ile gözler önüne sermektedir.
As the archive records of the period show, the imperial government did not hesitate to invest in Egypt, one of its most profitable provinces. Divan-ı Hümayun, Egyptian villagers and local administrators were always in close contact with regard to the management of the environmental factors in favour of production, both to ensure the continuation of commercial activities and to sustain agricultural production. Ottoman archives in Istanbul present a wide range of defter series and edict records related to Ottoman Egypt in the 18th century, which is known as the century of ‘ayan’ in the Ottoman history studies. In these records, the main agenda topics on the management of environmental factors revolve around the repair works of existing walls to protect agricultural areas from sea water, the preservation of irrigation canals, and the protection of cisterns and canals that provide drinking water to the public. The villagers' expertise on the Nile and the local geography guided the repair processes, while they were financed by the state treasury. In Alexandria and the surrounding villages, the priority of the reaya and local administrators was to show the necessary care within the framework of sustainability by working together so that these walls, called sedd, would not collapse and not become in need of repair. However, in the second half of the 18th century, as the local elements did not fulfill their duties, the area to be repaired increased and the state treasury suffered a loss. In 1768, we see that the state centre raised this issue, asking the local elements to carry out their duties as before. However, the state centre’s warning the local elements and desire to rectify the situation coincide with Bulutkapan Ali Bey's uprising. Nevertheless, the following attempts such as the intervention of Gazi Hasan Pasha in 1786 failed in the long term too. Shedding light on the centre-province relations in the second half of the eighteenth century, this article focuses on the communication of the state with the local elements regarding the preservation of agricultural lands in Alexandria. It also reveals the agricultural production environment of Alexandria with archival documents.
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
