Görüntüleme
22
İndirme
2
Dilin canlı bir varlık olması özelliği sürekli bir değişim ve dönüşüm içerisinde olmasından ileri gelir. Dillerde görülen değişim ve dönüşümler çoğunlukla doğal yollarla meydana gelir ve dilin konuşurları tarafından kendiliğinden gerçekleştirilir. Dünyanın en eski dillerinden biri olarak kabul edilen Türk dilinde de başlangıçtan beri leksik, morfolojik, fonetik ve semantik bakımdan pek çok değişim meydana gelmiştir. Bu değişimlerin boyutu kimi zaman ağız farklılıkları düzeyindeyken kimi zaman da aynı dili konuşan toplulukların bile anlaşmasını zorlaştıracak düzeyde olabilir. Özellikle Türkçe gibi çok geniş coğrafyalarda kullanılan dillerde bu farklılıklar daha derinleşebilmektedir. Bu durum kimi zaman dil birimlerinde meydana gelen fonetik ve semantik farklılıkların farklı lehçe konuşurları tarafından tanınmaz ve anlaşılmaz biçimler kazanmasına yol açabilmektedir. Kimi zaman ise fonetik farklılıklar yapıların tanınmasına imkân verse bile işlevsel veya semantik farklılaşmalar anlaşmayı mümkün kılmayabilmektedir. Temel işlevi insanlar arasında anlaşmayı sağlamak olan dillerde meydana gelen değişimler çok yönlü olabilmektedir. Bu değişimlerden biri de dilbilgiselleşmedir. Bu yazıda, Eski Anadolu Türkçesinde dilbilgiselleşerek bağlama edatı (bağlaç) görevinde kullanılan “vardı” yapısı ele alınmış ve yapının kazandığı yeni fonksiyon değerlendirilmiştir.
The characteristic of the language as a living being is that it is in constant change and transformation. Changes and transformations in languages occur mostly in natural ways and are carried out by the speakers of the language. The Turkish language, which is considered one of the oldest languages in the world, has had many changes from the beginning in terms of lexical, morphological, fonetic and semantic. The size of these changes may sometimes be the level of oral differences, while sometimes it may be the level that may make it difficult for even the communities speaking the same language to agree. Specifically in the languages used in the very broad geographics such as Turkish, these differences can be deeper. This situation can sometimes lead to the phonetic and semantic differences that occur in language units to gain unrecognized and uncomprehensible forms by different speech speakers. Sometimes, even if phonetic differences enable the recognition of structures, functional or semantic differences may not enable the agreement. The fundamental function of the language that provides agreement between people can be varied. One of these changes is language. In this article, the "named" structure used in the task of linking edate (linking) by linguistics in Ancient Anadolu Turkish has been discussed and the new function that the structure has won has been evaluated.
Alan : Filoloji
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
