Özet:

Türkiye’nin vakıf üniversiteleşmesi genel olarak iki dönem altında ele alınabilir. 1984- 2002 arasında 23 vakıf üniversitesi İstanbul, Ankara ve İzmir gibi metropollerde merkez sermaye tarafından kurulmuştur. 2002 sonrasında ise 54 vakıf üniversitesi kurulmuştur. Bu üniversitelerden 18’i metropol kentler dışında Adana, Antalya, Bursa, Diyarbakır, Gaziantep, Kayseri, Konya, Mersin, Samsun ve Trabzon kentlerinde ve söz konusu kentlerin sermayesi tarafından kurulmuştur. Bu çalışmanın amacı yerel ekonomik ve politik ekosistemde araçsallaşan üniversitenin kuruluş motivasyonu ve sermayeye sağladığı avantajı, kurucu vakıf/sermaye ve mütevelli heyetleri üzerinden değerlendirmektir. Çalışmada betimsel analiz ile nitel içerik analizi teknikleri kullanılmıştır. Veri kaynağı olarak söz konusu kentlerdeki vakıf üniversitelerinin web siteleri ve internet ortamındaki görsel ve yazılı materyaller kullanılmıştır. Yapılan değerlendirmelere göre vakıf üniversiteleri sadece kâr amacına yönelik bir yatırım olmanın ötesinde söz konusu sermayeye sosyal ve kültürel sermaye sağlaması açısından da önemlidir. Ayrıca vakıf üniversitelerinin mütevelli heyeti üyelerinden hareketle üniversitenin hem politik hem de ekonomik kesimlerle ilişkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler: