Özet:

Yaşamın doğal bir süreci olan yaşlılık farklı toplumlarda zaman içinde değişimler göstermekle birlikte kavramın aynı toplum içinde görülen farklı düzeydeki sosyo-ekonomik ve sosyo-demografik yapılara sahip olan bireyler arasında da farklılıklar gösterdiğini söylemek mümkündür. Geleneksel toplumlarda yaşlı bireyler bilge kişi ve otorite olarak görülmekte iken modern toplumlarda ise kişisel bilgi ve tecrübelere daha az gereksinim duyulduğundan bu değerlerden uzaklaşılmış ve yaşlılar toplumun sırtında bir yük olarak görülmeye başlanmıştır. Böylelikle yaşlılık kavramı günümüzde “değer” olmaktan çıkarak “toplumsal bir sorun” olarak algılanmaya başlamıştır. Toplum içerisinde statüleri gittikçe kaybolan ve bir sorun alanı olarak görülen yaşlılar hakkında değersiz oldukları, işe yaramadıkları, ekonomiye ve üretime katkı sağlamadıkları, hasta, güçsüz, mental ve fiziksel kapasitelerinin düşük olduğu şeklindeki önyargılar yaşlı ayrımcılığının ortaya çıkmasına neden olmaktadır. Ekonomik ve sosyal hayata yeterince dahil olamayan yaşlı bireyler, sosyal dışlanmaya maruz kaldıklarından ötürü kendilerini toplumun bir parçası olarak görememektedirler. Yaşlılarımızın içinde yaşadığı toplumla bütünleşerek, aktif bir yaşlanma süreci geçirebilmeleri için yaşlılarla ilgili sağlık, eğitim ve çalışma alanlarında gerekli yasal ve kurumsal dönüşümlerin zamanında gerçekleştirilmesi, yaşlı ayrımcılığının önüne geçerek yaşlıların toplumsal hayata daha fazla katılımlarını sağlayacaktır.

Anahtar Kelimeler: