Özet:

Şemseddin Sami’nin birçok yazıları, eserleri ve edebi eserleri, onu Fars edebiyatının mükemmel bir ustası olduğunu ve kendi bilimsel, entelektüel ve edebi eserlerinde bu kültürü ne kadar önemsediğini bir göstergedir. Ama, bir eleştirmen ve bir bilim adamı olarak, Sami bu şiir üzerine kendi değerlendirmelerini ve tenkitlerini de ortaya koymuştur. Sami’ye göre, Fars şiiri’inin ilk kusur – insanlara, özellikle kadınlara karşı aşk, insan ve doğa kurallarına göre ele alınmaz ve bu nedenle böyle bir aşk algılaması insan doğasına karşıdır. Böylece, bu aşk alğılaması her İranlı şair’de bulunur ve herbirinin sevgilisi ötekine benzer ve aynı özelliklere sahip olur. Böyle bir yaklaşım daha sonra İranlı eleştirmenler tarafından da belirtildi. Ikinci kusur, ona göre, Fars şiiri’inde aşırı ve gereksiz olan gül, bülbül, meyhane vb gibi kalıplaşmış terimler kullanılmasıdır. Bu çalışmada, Şemseddin Sami’nin, Farsça şiir üzerine görüşlerinin değerlendirip ve bu görüşler hâlihazırda ne kadar savunulduğunu analiz edilecektir.

Anahtar Kelimeler: