Özet:

Temel haklar koruma düzeninin özerkliginin ilk kosulu, o hukuksal düzeni olusturan normlarin, yorum ve uygulamasinda dissal bir yargisal denetim sistemine tabi tutulmamasidir. Ikinci kosulu ise, gene ayni hukuksal düzenin dissal normlar ya da prensiplere basvuruyu gerektirmeyecek ölçüde kendine yetmesidir. Amsterdam ve sonrasi, Birlik’i kuran politik iradenin özerklige iliskin bu iki kosul üzerinde Luxembourg Mahkemesi jürisprüdansi ile örtüstügü gözlenir. Bu örtüsme ile yapilmak istenen belki de Topluluk'u, artik dis kaynakli genlerle asilanmaya gereksinim duymayacak ölçüde kendi genetik yapisina uygun iç kaynakli kurumsal ve normatif cihazlarla donatmaktir. 29 Ekim 2004 tarihinde imzalanan “Avrupa Anayasal Antlasmasi” da Amsterdam’dan devraldigi özerklik temasini bir adim ileriye tasimaktadir.

Anahtar Kelimeler: