Özet:

Oryantalizm, en sade anlatımla, Batı’nın Doğu ile ilgili olan her türlü çalışması ve Doğu’yu algılayış biçimi olarak tanımlanabilir. Oryantalist çalışmalar bazen düşmanı daha iyi tanıma ya da kontrol altında tutma amacını taşımaktayken bazen de gizemli, mistik ve egzotik olarak konumlandırılmış Doğu’ya karşı duyulan ilgi ve meraktan kaynaklanmaktadır. Batı’nın oryantalist söylemi, edebi metinlerden, sanat eserlerine, bilimsel yayınlardan dini öğretilere, siyasi tartışmalardan kitle iletişim araçlarına kadar her alanda ve mecrada yüzyıllardır kendini göstermektedir. Hâlihazırda bu söylem en fazla sinema filmlerinde kendisini göstermektedir. Çünkü sinema, örtük ve açık göstergelerle en önemli ideolojik aygıtlardan biri olarak kültürler arası ontolojik ve epistemolojik ayrımın hem üreticisi hem de gösterenidir. 19. yüzyılın sonlarına doğru bir kent eğlencesi olarak ortaya çıkan sinema, yüzyılı aşkın varlığı süresince büyük değişim ve dönüşümlere uğramıştır. Sinema sanatsal, kültürel, ideolojik kaygılarla farklı tür ve görünümlere sahip olabilmektedir. Dünya sinema endüstrisinin merkezi olarak tanımlayabileceğimiz Hollywood, bu muazzam gücü en etkili şekilde kullanan sinema ekolüdür. Çünkü Hollywood filmleri dünya çapında en fazla izleyiciye ulaşan en popüler yapımlardır. Hollywood’un dünya sinema endüstrisi üzerindeki bu gözle görülür hegemonyası düşünüldüğünde, Amerikan filmlerinde yer alan Türkiye ve Türklere dair imge ve temsiller ile Türk tipolojilerinin sunum şekli daha da önem kazanmaktadır. Bu noktadan hareketle, bu çalışmanın amacı Edward W. Said’in ortaya attığı oryantalizm kavramı çerçevesinde Amerikan Sinemasında yer alan Türk tipolojisi örnekleri ve Türkiye tasvirlerinin nasıl sunulduğunu ortaya koymaktır. Bu kapsamda belirlenen 23 Hollywood filmi eleştirel film çözümlemesi yöntemiyle incelenmiştir

Anahtar Kelimeler: