Görüntüleme
62
İndirme
12
Osmanlı Devleti, kurucuları Türklerden oluşmuş, fakat daha sonra geliştikçe ve farklı coğrafyalara yayıldıkça tabii olarak başlangıçtaki yapısından uzaklaşmış, giderek çok uluslu ve çok kültürlü bir devlet ve toplum düzenine ulaşmıştır. Yüzyıllar boyunca devam eden bu yapı, 18. asırdan itibaren başlayan Batılılaşma/modernleşme çabalarının bir sonucu olarak 1839 Tanzimat Fermanı’yla birlikte idari ve hukuki bir çerçeveye oturtulmak istenmiştir. Bu bağlamda ülke dâhilinde yaşamakta olan gayrimüslim tebaaya yönelik düzenlemeler yapılmıştır. Kanuna dayalı ve eşitlikçi bir ilkeye göre tanzim edilen düzenlemeler, aydınlar tarafından Osmanlıcılık ilkesinin bir parçası olarak telakki edilmiş ve dönemin edebiyatçıları, düşünürleri ve gazetecileri de bu dönemi yürekten desteklemişlerdir. Osmanlıcılık ideolojisiyle birlikte gayrimüslimlerin ve buna paralel olarak kadınların toplumsal yaşamda görünürlüğü artmıştır. Dönemin şair ve yazarları hususen kadın meselesini, yaşanan ideolojik süreçten bağımsız olarak bir “modernleşme” meselesi olarak görmüşlerdir. Kadının özgürlüğü ve eğitimi başta olmak üzere pek çok sorunun işlendiği bu dönemde, kadınlar altın çağını yaşamışlardır. Bir “yazı makinası” olan Mithat Efendi, şiir hariç, edebi türlerin tamamında eser bırakmış, Tanzimat Dönemi’nin en velûd sanatçısı olmuştur. Sahibi olduğu, dönemin en etkili ve uzun soluklu hususi gazetesi Tercümân-ı Hakîkat’te ve hususen roman ve hikâyelerinde merhem olmadığı bir sorun kalmamıştır. Onun samimiyetle üzerinde durduğu sorunlardan biri de kadın meselesidir. Şinasi, Ziya Paşa ve Namık Kemal’den itibaren gazete makalelerinde, dergilerde çıkan denemelerde ve özellikle roman ve tiyatro gibi tahkiyeye dayalı edebi temsillerde işlenen kadın meselesi, en geniş ve çok yönlü biçimde Ahmet Mithat Efendi’nin sanatında karşılık bulmuştur. Diğer taraftan onun eserlerinde şahıs kadrosunun oluşturan tiplerin önemli bir bölümü gayrimüslim karakterlerdir. Dolayısıyla gayrimüslim kadınlar ile Müslüman-Osmanlı erkeklerinin gönül hikâyelerine onun eserlerinde sıkça karşılaşılmaktadır. Çalışmamızda Ahmet Mithat Efendi’nin romanlarında gayrimüslim kadınlarla yaşanan, pek çoğu evlilik ile sonuçlanan aşk ilişkileri, bireysel ve toplumsal süreçler bağlamında tahlil edilmiştir. Amacımız çok kültürlülük ve modernleşme bağlamında, Türkiye tarihinin önemli konularından olan gayrimüslim ve kadın meselesinin, tarihin bu önemli ve kritik döneminde, devrin meşhur romancısının eserlerine nasıl tezahür ettiğini ortaya koymaktır.
The Ottoman State, its founders consisted of Turks, but afterwards, as it developed and spread to different geographies, it was naturally distant from its initial structure, and has increasingly reached a multi-national and multicultural state and social order. This building, which has been ongoing for centuries, was intended to be placed in an administrative and legal framework together with the 1839 Tanzimat Ferman as a result of the Westernization/modernization efforts that began in the 18th century. In this context, the non-musulmans living within the country have been arranged. The arrangements, which are based on the law and the equal principle, have been disguised by the light as part of the principle of Ottomanism, and the literaries, thinkers and journalists of the time have heartfully supported this period. Together with the ideology of Ottomanism, the visibility of non-Muslims and, in parallel, women in social life has increased. The poet and writers of the time regarded the issue of women as a matter of "modernization" independently of the ideological process. During this time when many issues, including women’s freedom and education, were addressed, women lived in the golden age. Mithat Efendi, a "writing machine", has left works in all literary genres, except poetry, and has become the most well-known artist of the Tanzimat period. It has not been a problem that the most influential and long breathing special newspaper of the time in Translation and in its novel and stories has not been a mercury. One of the problems that she faces is the woman’s problem. From Shinasi, Ziya Pasha and Namık Kemal, the issue of women, which is processed in newspapers, in magazines, and in literary representations based on judgment, especially in novels and theatres, has been answered in the art of Ahmet Mithat Efendi in the broadest and most diverse manner. On the other hand, an important part of the types that make up the person's staff in his works are non-Muslim characters. Therefore, non-Muslim women and Muslim-Osman men are often met in their works. In our work, the romanes of Ahmet Mithat Efendi, the love relationships with non-Muslim women, most resulting in marriage, have been evaluated in the context of individual and social processes. Our goal is to show how, in the context of multiculturality and modernization, the issue of non-Muslims and women, which is one of the important topics of Turkey’s history, in this important and critical period of history, the famous novelist of the revolution has manifested itself in its works.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
