Abstract:

Adını ilk kez 2011 yılında Almanya’daki Hannover Fuarı’nda duyuran “Endüstri 4.0” kavramı, bu tarihten itibaren dünya çapında akademisyenler, uygulayıcılar, politikacılar ve hükümet yetkilileri tarafından sürekli dikkate alınan bir konu olmuştur. Endüstri 4.0 kavramı, üretim teknolojilerinde otomasyon ve veri transferine yönelik yeni bir trend olarak ifade edilmektedir. İş görenlerin mevcut pozisyonlarını korumak için Endüstri 4.0 sistemine adaptasyonu önemlidir. Sisteme dahil olan işçiler sistem için gerekli yeni süreç bilgilerini öğrenmeleri gerekmektedir. İstihdam politikaları açısından düşünülürse Endüstri 4.0 uygulamalarının yaygınlaşmasıyla, vasıflı iş görene olan ihtiyacın artacağı, vasıfsız iş görene olan ihtiyacın gittikçe azalacağı rahatlıkla söylenebilmektedir. Dolayısıyla mevcut insan kaynakları politikalarının bu yeni nesil işletmecilik anlayışıyla uyumlaştırılması gerekmektedir ki bunu İnsan Kaynakları 4.0 olarak ifade etmek mümkündür. Çalışmada öncelikle Endüstri 4.0 kavramı ve gelişimi tanımlanmış. İkinci bölümde, bu paralelde insan kaynakları yönetiminin dönüşümü irdelenmiş ve literatürde ismi görece az geçen insan kaynakları 4.0 açıklanmıştır. Son bölümlerde ise bu terimin geleneksel insan kaynakları yönetimi ve mevcut iş piyasasıyla kıyaslanması yapılmıştır. Sonuç olarak İK 4.0’ın temel amacının, bilinen hali ile işe yerleştirme, iş gören temin etme, eğitim, motivasyon, oryantasyon vb. süreçlerle ilgilenen insan kaynakları yönetiminden daha ileri düzeyde yeteneklere odaklanmak olduğu ifade edilebilir.

Keywords: