Views
24
Downloands
4
Rudyard Kipling Türkçeye ilk olarak bir çocuk edebiyatı eseri olan The Jungle Book’un 1936 yılında yayınlanan çevirisi (Cengel Kitabı) ile kazandırılmıştır. Söz konusu ilk çeviriyi günümüze kadar pek çok yeniden çeviri takip etmiştir. Bu çalışma, The Jungle Book eserinin beş farklı Türkçe çevirisi üzerinden yeniden çeviri hipotezinin temel varsayımlarını yeniden sınamayı amaçlamaktadır. Yeniden çeviriler hem birbirleriyle hem de ilk çeviriyle metne bağlı ve kültüre özgü unsurlar açısından karşılaştırılmıştır. Bu doğrultuda benimsenen yöntem açısından, çalışma iki kısımdan oluşmaktadır. İlk kısımda, incelenen çevirilerin yayınlandığı dönemlerdeki sosyo-bağlamsal koşulları odağına alan artsüremli bir inceleme yer almaktadır. İkinci kısımda ise yeniden çeviri hipotezini yeniden sınamak üzere eşsüremli incelemeye yer verilmiştir. Sunulan karşılaştırmalı örneklere dayanarak, yeniden çeviri hipotezinde öne sürüldüğü gibi ilk çeviri ve yeniden çeviriler arasında, erek odaklı yaklaşıma yönelik doğrusal bir ilerlemenin bulunmadığı tespit edilmiştir. Bunun yerine, çevirinin üretildiği ve yayımlandığı dönemin bağlamsal faktörlerinin, çevirmenlerin çeviri seçimlerinde daha etkili olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca, hipotezin doğrulanması ya da yanlışlanmasında, vaka analizi yöntemindeki örnek metin seçimlerinin de etkili olabileceği gösterilmiştir. Bu bağlamda, yeniden çeviri kavramı ve yapısına ilişkin daha güvenilir bulgular için artsüremli ve eşsüremli incelemenin bütüncül bir anlayışla bir arada yapılması önerilmiştir.
Rudyard Kipling was first introduced to Turkish literature with the Turkish translation of his children’s literature work titled The Jungle Book in 1936, which was followed by a good number of retranslations up until today. This study aims to test the main assumptions of the retranslation theory with five different Turkish translations of The Jungle Book. The retranslations were compared with each other, along with the first translation in terms of text-bound and culture-specific items, as well as the historical and contextual background in which the translations were produced. To this end, the study can be divided into two main parts as regards the method adopted. In the first part, a diachronic analysis was conducted with a specific focus on the socio-contextual conditions of the translation periods. In the second part of the study, a synchronic analysis was made to re-test the hypothesis. Based on the comparative examples provided, it was found that there was no linear progression to a more target-oriented approach among the first and retranslations as asserted in the retranslation hypothesis. Instead, contextual factors of the time when the translation was produced and published were found to be more determinant in the translation choices of the translators. The selection of case studies also seems to affect the approval or refusal of the hypothesis in the literature. In this sense, it is suggested to apply both synchronic and diachronic analysis to obtain more reliable findings on the concept and nature of retranslation.
Field : Filoloji
Journal Type : Ulusal
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
