Özet:

Türkiye’nin tecrübe ettiği demokratikleşme süreci, yeni anayasa tartışmaları, Türk kamu yönetimini yeniden yapılandırma çabası, AB’ye tam üyeliğin stratejik bir hedef olarak benimsenmesi ve barış süreci gibi faktörlerin etkisi ile yerel yönetimlerin özerkliği ve yerel demokrasinin güçlendirilmesi Türkiye siyasetinde yoğun bir şekilde tartışılmaktadır. Türkiye’de yerel özerkliğin güçlendirilmesi tartışılırken, Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı siyasetçilerin, akademisyenlerin ve kamuoyunun sürekli olarak zikrettiği, söylemlerini ve iddialarını dayandırdıkları temel metin olarak karşımıza çıkmaktadır. Bununla birlikte, bu tartışmalarda ilgili taraflar Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı’na her daim farklı anlamlar yüklemekte ve bu belge farklı şekilde ve çoğu zaman bağlamından koparılarak yorumlanmaktadır. Bu doğrultuda, çalışmanın amacı, Türkiye’de yeniden yapılandırılan yerel yönetimleri Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı’na uyum açısından analiz etmek ve Özerklik Şartı çerçevesinde yerel yönetimlerin özerkliğini güçlendirmek için atılabilecek adımlara ilişkin önerilerde bulunmaktır. Türkiye’de gerçekleştirilen son yerel yönetimler reformları ile Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı’na büyük ölçüde uyum sağlandığı görülmektedir. Yapılan son yasal düzenlemelerle Türkiye’nin Özerklik Şartı’nın belirli maddelerine koyduğu çekincelerin çoğunun fiili olarak anlamını yitirdiği anlaşılmaktadır. Bununla birlikte, Türkiye’de Özerklik Şartı’na yönelik yasal düzlemde var olan uyumun güçlendirilmesi ve pratiğe aktarılabilmesi için yerel yönetimlerin görev ve yetkileri, uygulanan idari vesayet denetiminin derecesi ve yerel yönetimlerin mali özerkliği açısından bazı adımların atılması mümkündür. Türkiye’de bu gerekliliklerin karşılanması aynı zamanda Avrupa Yerel Yönetim Özerklik Şartı’nı bağlamından kopararak muğlak bir şekilde ve aşırı siyasallaştırarak tartışan çevrelerin söylemlerini de açığa çıkarmış olacaktır.

Anahtar Kelimeler: