Görüntüleme
15
Orhan Pamuk’un Yeni Hayat romanında, anlatıcı karakter Osman tarafından, kurmacaya dönüştürülmek suretiyle anlam atfedilebilen bir hayat tahayyülü söz konusu olmaktadır. Roman boyunca tekrar eden yolculuk döngüsü anlatıcı karakterin bilinç dışında cereyan eden kısır yolculuklardan meydana gelmektedir. Söz konusu döngü köksüzlüğün, özgürleşme arzusunun, özne olma isteğinin emarelerini taşımaktadır. Bu yolculuklar sırasında, bir kurtuluş yolu olarak sürekli beliren melek tasviri, masumiyetle ve çocuklukla ilişkilendirilen bir öteki tahayyülü üzerinden varoluşsal anlamını bulma ve tam olma arzularının emarelerini taşımaktadır. Bu melek imgesi, yitik cennete ve anneye dönüş arzusu ile suçtan ve günahtan arınma isteklerine işaret etmektedir. Nihayetinde bu kısır döngü anlatıcı karakterin kendini gerçekleştirme, kendini tanıma, kendini görme ve bulma yolculuğudur. Bu yolculuklar sonrasında, Osman benlik kurulumunu tamamlayıp bir ‘özne’ haline gelmektedir. Yabancılaştırma estetiğinin temel dayanağını oluşturduğu bu çalışmada, Sigmund Freud’un ve Jacques Lacan’ın anksiyete, id-ego-süperego, yaratıcı yazarlar ve gündüz düşleri, psikonevrozlar kuramı ve ayna evresi üzerine psikanalitik bakış açılarının yardımıyla, Orhan Pamuk’un Yeni Hayat romanı üzerine psikanalitik çerçevede bir değerlendirme sunmak amaçlanmaktadır.
In Orhan Pamuk's New Life novel, the narrative character Osman is about a life imagination that can be attributed to meaning by converting it to the creator. The journey cycle that repeats throughout the novel is made up of the narrating character's unconscious cracks. This circle carries the commandments of the impotence, the desire to liberate, the desire to be essence. During these trips, the angel's image, which continually appears as a way of salvation, carries the commandments of the desires to find its existencial meaning and be fulfilled through another imagination associated with innocence and childhood. This image of the angel indicates the desire to return to the lost paradise and mother with the desire to get rid of sin and sin. In the end, this cycle is the journey of the narrative character to realize himself, to recognize himself, to see himself, and to find himself. After these trips, Osman is completing the establishment of self and becoming a 'self'. In this study, which is the fundamental foundation of extrastication aesthetics, Sigmund Freud and Jacques Lacan’s anxiety, id-ego-superego, creative writers and psychanalytic perspectives on day-to-day dreams, the theory of psychoneurroses and the stage of mirror are intended to provide a psychanalytic framework assessment of Orhan Pamuk’s New Life novel.
Alan : Filoloji
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
