Özet:

Satın Alma Gücü Paritesi (SGP) teorisi, nominal döviz kurları ile ulusal-uluslararası enflasyon oranlarını ilişkilendirmekte ve reel döviz kurlarının uzun dönemde sabit olduğu varsayımına dayanmaktadır. Bu yönüyle, açık ekonomi makro iktisadi modellerin temelini oluşturan SGP teorisinin geçerli olabilmesi için reel döviz kurlarında meydana gelen kısa dönemli sapmaların kalıcı olmaması ve reel döviz kurlarının uzun dönemde ortalamasına geri dönmesi gerekmektedir. Bu kapsamda çalışmada, uzun dönemde Satın Alma Gücü Paritesi teorisinin geçerliliği sermaye hareketliliğinin yoğun olduğu G-20 ülkelerinde yatay kesit bağımlılığını dikkate alan yeni nesil panel birim kök testleriyle 1994:Q1-2015:Q4 dönemi için ekonometrik olarak incelenmiştir. Bununla birlikte, çalışmada G-20 ülkelerinde SGP teorisinin geçerliliği incelenirken, reel döviz kurunun durağanlığı yapısal kırılmaları dikkate alan ve almayan yeni nesil panel birim kök testleriyle panel geneli ve paneli oluşturan her bir ülke için ayrı ayrı araştırılmıştır. Çalışma sonucunda, inceleme döneminde meydana gelen yapısal kırılmaların etkileri dikkate alındığında, G-20 panelini oluşturan tüm ülkelerde reel döviz kurunun uzun dönemde kendi ortalamasına geri döndüğü ve SGP teorisinin geçerli olduğu tespit edilmiştir. Bu sonuçlar, çalışma döneminde G-20 ülkelerinde uygulanan döviz kuru politikalarının uyumlu ve para politikası uygulamalarının da etkin olduğuna işaret etmektedir. Anahtar Kelimeler: Satın Alma Gücü Paritesi, Reel Döviz Kuru, G-20, Panel Birim Kök Testleri.

Anahtar Kelimeler: