Abstract:

Zemahşerî (ö. 467/1075) ve Ebû Hayyân (ö. 745/1344) farklı asırlarda yaşamalarına rağmen kendi dönemlerinde Arap dilindeki kabiliyet ve vukûfiyetleriyle ön plana çıkmışlardır. Zemahşerî'nin tefsiri Keşşâf dirayet tefsiri iken Ebû Hayyân’ın el-Bahru’l-muhît’ı rivayet tefsiridir. Dil ve belağat açısından öne çıkmış bu iki önemli tefsir müellifinin eserlerinde tefsir ilimlerinden İ’câzü’l-Kur’ân hemen göze çarpmaktadır. Zira her iki müellif de Kur’an’ın lügat, nahiv, belagat ve i’câz yönlerinden incelenmesine büyük önem vermiştir. Çalışmamızda bu iki farklı tefsir çeşidinde İ’câzü’l-Kur’ân konusunun nasıl ele alındığı hakkında incelemelere yer verilecektir. Ayrıca bu iki tefsirde, İ’câzü’I-Kur’ân'ın hangi alt konu başlıkları (dil, üslup, ğayb haberleri, tabiat ilimler vb.) altında ele alındığı tespit edilmeye çalışılacaktır. Dil açısından öne çıkmış bu iki eserde başka hangi Kur’ân ilimlerine yer verildiğine dair bilgilere kısaca değinilecektir.

Keywords: