Atıf Sayısı
2
Görüntüleme
183
İndirme
76
Makalede, Arapçada cümle ögeleri arasında gerçekleşen gramatik bağlantı ta‘lik kavramı ekseninde açıklanmaya çalışılmıştır. Ta‘lik olgusu, Curcânî’nin (ö.471/1078) nazm teorisini oluşturan temel kavramlar arasında yer alır. Arapça cümle yapısının daha kolay anlaşılmasına katkı sağlayacağı düşünülen bu yaklaşım klasik ve çağdaş dilcilerin görüşleri ışığında ele alınmıştır. Anlam gramer ilişkisinden hareketle Arapçanın gramer yapısını daha anlaşılır hale getirme çabaları her zaman olmuştur. Dilin en temel unsuru olan sözcüklerin birlikte kullanımından doğan gramerin, sistematik bir yapıya sahip olması ana dil sahipleri dâhil herkesin arzu ettiği bir gelişmedir. Dilbilim alanında birbirini takip eden gelişmelere bakıldığında, bu alanın yeni gelişmelere açık olduğu görülür. İletişim yollarının çoğaldığı günümüzde bir dilin gramer yapısını anlamada yardımcı olacak ilkelerin geliştirilmesi önemlidir. Bu bağlamda, dilin daha kolay ve etkili bir yöntemle öğretilmesine katkısı olacak teoriler ve görüşler ortaya konulmaktadır. Klasik kaynaklarda öne çıkan yaklaşımların yeniden yorumlanması ve dilin temel yapılarını açıklayan kavramların güncellenmesi, Arapçanın etkenliğini artırmak için önemli katkılar sağlayacaktır. Özet: Dil yapılarının, düşünceleri ifade eden sistem olduğunu vurgulayan dilciler, gramer anlam ilişkisi üzerinde dururlar. Geçmişten günümüze önemini koruyan gramer kuralları, dilin temel alanlarından biridir. Arap dili alanında yapılan araştırmalara bakıldığında, bu dilin gramer yapısı üzerinde çokça durulduğu görülür. Bu bağlamda, felsefe ve mantık gibi farklı ilmî disiplinlerin de etkisinde kalarak, cümle ögeleri arasındaki irtibatı açıklamaya çalışan ‘âmil nazariyesi, dilcilerin Arap gramerini izah için ortaya koydukları bir teoridir. ‘Âmil merkezli gramer anlayışı etrafında yapılan tartışmalar uzun süre devam etmiştir. Ortaya koyduğu görüşleriyle etkili olan ‘Abdilḳâhir el-Curcânî (ö. 471/1078), bu alanda adından çokça bahsedilen bir dilcidir. Bu bağlamda, onun görüşleriyle ilgili dil çalışmaları devam etmektedir. Nahvin alanının sınırlandırıldığını gören Curcânî, dil araştırmasında yeni bir metot inşa etmiştir. Gramer yapılarının anlamla ilişkisini açıklayan nazm, sözlükte telif, dizme, bir araya getirme gibi anlamlara gelir. Çağdaş dilbilim çalışmaları, bu teorinin önemini ve yerindeliğini doğrulamaktadır. Nahiv anlamının, sözcük ve gramer ögesi seçiminden doğan bir yapı olduğu görüşü, nazm anlayışını yansıtır. Cümlede, kelimeler arasındaki ta‘likten doğan ilişki nazm teorisiyle açıklanmıştır. Curcânî’ye göre nahiv, sözün doğruluk ve yanlışlık ayrımını yapan bir bilim olmasının ötesinde zengin dil yapılarının neticesidir. Grameri farklı bir açıdan değerlendiren bu kapsamlı dil anlayışı Sîbeveyhi’den (ö. 180/796) itibaren başlar. Arapça dil çalışmalarının, erken dönemden itibaren anlambilimin yanında şekil ve anlamı birlikte düşündüğü görülür. Curcânî’nin nahve bakışını açıklarken üzerinde durduğu temel kavramlardan biri ta‘likdir. O, gramer hakkındaki görüşlerini açıklarken, sözcükler arasındaki irtibata ve cümle yapısında birlikte kullanımlarına dikkat çeker. Ta‘lik düşüncesi, sözcükler arasında ve gramer anlamlarıyla gerçekleşen bir etkileşim olup, bu süreçte cümle ögeleri arasında rabt ve irtibat ilişkisi doğar. İrtibat terimi, cümle ögeleri arasında doğrudan, rabt terimi ise ögeler arasında bir vasıtayla kurulan bağlantıya işaret eder. Nahiv yapılarını açıklamak için kullanılan ta'lik terimi, sözcüklerin sahip olduğu anlamlarla da yakından ilgilidir. Arapça cümle yapısının temel ögeleri klasik ifadeyle müsned ve müsned ileyhten oluşur. İsnâd ilişkisinin temel ögeleri olan fiil-fâil, mübteda–haber ögelerinin yanında, diğer ögeler de önemlidir. Temel ögelerle kullanılan bu unsurlar, cümlede anlamı belirleyici etkiye sahiptir. Sözcüğün işlevini belirleyen çoğu zaman cümledeki konumudur. Bu bağlamda, ta‘lik terimi çerçevesinde yapılacak dil çalışmalarının dil öğretimine önemli katkıları olacaktır. Ta‘lik kavramı çerçevesinde işaret edilmesi gereken diğer bir konu da Chomsky’nin geliştirdiği üretici dönüşümsel dilbilgisi teorisinin temel kavramlarından olan derin ve yüzey yapı terimleridir. Derin yapı, basit cümle yapılarından oluşurken yüzey yapıda birden çok cümlenin birlikte kullanılması söz konusudur. Üretici dönüşümsel dilbilgisi teorisine göre, derin yapı anlamı, belirleyen önemli bir unsurdur. Bu teoriyi savunanlar, insana ait olması itibariyle dilin zihinsel yönüne dikkat çekerler. Çünkü dil, sınırlı unsurlarla sınırsız cümleler üreten bir olgudur. Bu haliyle dil, mekanik bir yorumla açıklanamaz. Dil, yeti ve performans olarak, insanın sahip olduğu dinamikler ışığında incelenmelidir. Yeti ve performans kavramları, derin ve yüzeysel yapı terimlerinin doğuşunun sebebidir. Klasik Arap dilciler, isimlendirme yapmasalar da dönüşüm kavramını Arap gramerine kazandırmışlardır. Arap gramercilerin üzerinde durdukları takdim-tehir, hazif-ziyade, yorum gibi konular, Chomksy’nin geliştirdiği konular arasında yer alır. Chomsky’nin üretici dönüşümsel dilbilgisi teorisi gramer alanında yeni bir bakış açısı kazandırmıştır. Bu teori, günümüz dil bilimciler arasında çokça üzerinde durulan bir konudur. Sözün amacı, söz yapısını belirlemede etkilidir. Dilin hedefi sınırlı sözcüklerle sınırsız anlamları ifade etmektir. Karine terimi, modern dilbilimciler tarafından, cümle yapısını anlama kullanılan yeni bir yaklaşımdır. Daha çok iki şey arasındaki irtibat, bağ, ilişkiyi gösteren karine, lafzî ve manevî olarak ikiye ayrılır. Klasik nahiv kaynaklarında yer alan gramer terimlerinin tanımları incelendiğinde, karine vurgusunun yer aldığını görmek mümkündür. İ‘râb olgusunun yerini almaya çalışan bu dil anlayışı, cümle tahlilinde yenilikler getirmeyi hedeflemektedir. Dilbilimciler, Arapça'nın gramer yapısını anlamada yeni bir bakış açısı getiren karineler teorisinin önemine işaret ederler. Nahiv alanında yenilikçi yaklaşımlarıyla bilinen Temmâm Ḥassân, karineler teorisi ile Curcânî’nin anlambilim yöntemi arasında bir bağlantı kurmaya çalışır. Sîbeveyhi’ye benzetilen Temmâm Ḥassân, ortaya koyduğu bu yaklaşımla, yenilikçi dil anlayışının en önemli temsilcilerinden biri kabul edilir. Ona göre insana düşüncesini şekillendirecek bir çerçeve sunan dil sistemi, ses (fonetik), sarf (morfolojik) ve nahiv (sentax) olmak üzere üç temel birimden oluşur. Dilbilgisi, cümlede sözcüklerin kullanımından ortaya çıkan anlamı tanımlayan bir sistemdir. Bu bağlamda, dillerin genel yapısını anlamak için çokca kullanılan sentagmatik ve paradigmatik yapı terimleri dikkat çeker. Dilbilimciler arasında kabul gören anlayışı göre, gramer, sentagmatik ve paradigmatik ilişkilerden oluşan bir bütündür. Sentagmatik yapı, dilde dizim sistemine bağlı olarak dil birimleri arasındaki ilişkiyi ifade eder. Bir semantik alana ait sözcükler arasında doğan ilişki ağına ise paradigmatik yapı denir. Pradigmatik yapı, genellikle bütün diller için benzer ölçütler ortaya koyar. Dilbilimin ortaya koyduğu bu tür yaklaşımlar, dil eğitimine de önemli katkılar sağlar. Modern dilbilim araştırmaları, başaralı iletişim gerçekleştirmek için dil yapıları arasındaki ilişkinin başlangıç noktası olan cümleyi esas alırlar. Cümle, gramer tarafından tanımlanan dildeki en büyük birimdir.
In the article, it was attempted to explain the grammatical connection that occurs between the subjects of the phrase in Arabic in the concept axis. The phenomenon of Ta'lik is among the basic concepts that form the theory of the Nazm of Curcani (p.471/1078) . This approach, which is believed to contribute to the ease of understanding of the Arabic phrase structure, has been addressed in the light of the views of classical and contemporary speakers. It has always been an effort to make the grammar structure of the Arabic more understandable by moving from the meaning grammar relationship. The grammatics that arise from the joint use of the words, which are the most basic element of the language, have a systematic structure is a development that everyone, including the mother tongue owners, desires. Looking at the successive developments in the field of linguistics, it seems that this field is open to new developments. It is important to develop the principles that will help you understand the grammar structure of a language today, when the ways of communication are multiplied. In this context, theories and opinions are presented that will contribute to the teaching of the language in a easier and more effective way. The reinterpretation of the outstanding approaches in classical sources and the updating of concepts that explain the basic structures of the language will make significant contributions to increasing the effectiveness of Arabic. Summary: Speakers who emphasize that language structures are a system that expresses thoughts, focus on the grammar meaning relationship. The grammatical rules, which preserve its importance from the past to the present, are one of the core areas of the language. According to the research in the field of Arabic, this language has a lot of focus on the grammar structure. In this context, in the influence of different scientific disciplines, such as philosophy and logic, the Amil Nazareth, which tries to explain the relationship between the subjects of the phrase, is a theory that the linguists present the Arabic grammar for the explanation. The discussions about the grammatical understanding of the Amal center have been on a long way. He is the one who gives his own eyes, and he is the one who gives his own eyes, the one who gives his own eyes. 471/1078), is a speech that is much mentioned in this field. In this context, his language work on his opinions continues. Curcani, who saw that the Nahvin area was limited, built a new method in language research. Nazm, which explains the relationship of the grammar structures with the meaning, comes to meanings such as authentication in the dictionary, scrolling, gathering. Contemporary linguistics studies confirm the importance and locality of this theory. The view that the meaning of Nahiv is a structure that is born from the choice of word and grammatical object reflects the understanding of nazm. In the phrase, the relationship arising from the ta'lik between the words is explained by the theory of nazm. According to Curcani, nahiv is the result of rich language structures beyond being a science that distinguishes truth and error of the word. This comprehensive understanding of the grammar from a different perspective from Sîbeveyhi (e.g. It starts from 180/796. The study of Arabic language, from the early period, has seen the form and meaning together. One of the basic concepts on which Curcani stands when explaining the nahve sight is ta'lik. While explaining his views on the gramer, he draws attention to the interaction between words and their joint uses in the phrase structure. The thought of Ta'lik is an interaction between words and in grammar meanings, and in this process the relationship between the subjects of the phrase and the contact arises. The term Relationship indicates the connection between the subjects directly, while the term rabt indicates the connection between the subjects through a means. The term ta'lik used to explain the structures of Nahiv is also closely related to the meanings that the words have. The basic elements of the Arabic phrase structure consist of the classical phrase müsned and müsned. The main objects of the association are the fact-fail, besides the objects of the association, the other objects are also important. These elements used with the basic objects have a determining effect in the meaning of the phrase. The position that determines the function of the word is often the position in the phrase. In this context, the language studies that will be carried out within the framework of the term ta'lik will have significant contribution to the language teaching. Another topic to be pointed out in the framework of the concept of ta'lik is the deep and surface structural terms, which are one of the basic concepts of the theory of productive transformative linguistics developed by Chomsky. The deep structure consists of simple phrase structures while the use of multiple phrases together in the surface structure. According to the theory of producer transformative linguistics, the meaning of deep structure is an important element determining. Those who defend this theory pay attention to the mental side of the language as it belongs to man. Because language is a phenomenon that produces unlimited phrases with limited elements. The language cannot be explained by a mechanical interpretation. Language and performance should be studied in the light of the dynamics man has. Yeti and performance concepts are the cause of the birth of deep and surface structural terms. Classical Arabic speakers, though they do not name, have given the concept of transformation to Arabic grammar. The topics on which Arab grammatics stand, such as presentation-presentation, hazif-ziyade, comment, are among the topics developed by Chomksy. Chomsky's theory of transformative linguistics has given a new perspective in the grammar field. This theory is a topic focused on many among language scientists today. The purpose of the word is to determine the structure of the word. The purpose of the language is to express unlimited meanings with limited words. The term karine is a new approach used by modern linguists to understand the phrase structure. The relationship between the two things, the connection, the relationship, is divided into two, literally and spiritually. When examining the definitions of the grammatical terms in the classic nahiv sources, it is possible to see that the karine emphasis is included. This understanding of the Arabic phenomenon is aimed at bringing innovations in the phrase assessment. Language scientists point out the importance of the theory of cranes that brings a new perspective in understanding the grammar structure of Arabic. Temmâm Ḥassân, known for his innovative approaches in the Nahiv field, tries to establish a link between the theory of the curcanians and the method of understanding of Curcani. Temmâm Ḥassân, compared to Sîbeveyhi, is considered one of the most important representatives of the innovative language understanding by this approach. According to him, the language system, which provides a framework to shape his thought, consists of three basic units: sound (fonetic), sarf (morphological) and nahiv (sentax). Linguistics is a system that defines the meaning arising from the use of words in the phrase. In this context, the syntagmatic and paradigmatic structural terms are widely used to understand the general structure of the languages. According to the understanding accepted among linguists, it is a set of grammatical, sintagmatic and paradigmatic relationships. Sentagmatic structure refers to the relationship between language units depending on the system of diction in the language. The network of relationships between the words of a semantic field is called a paradigmatic structure. The Pradigmatic structure usually shows similar standards for all languages. Such approaches that the linguistics reveals also make significant contribution to language education. Modern linguistic research is based on the phrase, which is the starting point of the relationship between language structures to
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
