Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
57
İndirme
8
Bireyin yaşamında doğum ve düğün gibi bir geçiş dönemi olan ölüm korku ve endişe yaratan sarsıcı bir etkiye sahiptir. Bu etki bireyi ölüme karşı duyarlı bir hale getirmiş bunun sonucunda da ölümü engelleyebileceği düşünülen uygulamalarla birlikte ruhlara, ölülere ve ölüm sonrasına bağlı inanış ve inanışlarla örülü uygulamalar ortaya çıkmıştır. Toplum, kültürel kalıplar içerisinde bireye öleni son yolculuğuna uğurlamakla ilgili bir takım görevler vermekte böylece birey, ölüm etrafında kümelenen inanışlar ve normlar sayesinde toplumsallaşmaktadır. Bu inanışları ve kalıp davranışlarını ise destan, efsane, masal gibi geleneksel anlatıların yanında atasözlerinde de görmek mümkündür. Bu anlamda atasözleri bir topluluğun yaşama dair kabullerinin, inanışlarının, hükümlerinin ve eylemlerinin toplamından oluşan geleneksel dünya görüşünü yansıtmaktadır. Bu bağlamdan hareketle, makalenin konusunu oluşturan Kazan-Tatar Türklerinin geleneksel dünya görüşünde ölüm olgusu, atasözlerinden yola çıkılarak tespit edilmeye çalışılmıştır. Çalışmanın materyalini, Nekıy İsenbet’in sözlü ve yazılı kaynaklardan derlediği “Tatar Halık Mekalleri (Tatar Halkının Atasözleri)” adlı üç ciltten oluşan serinin ikinci cildinde yer alan ölümle ilgili atasözleri oluşturmuştur. Eserde yer alan 638 adet atasözünden çalışmada 325 adedi incelenmiştir. İncelenen atasözlerinde, Kazan-Tatar Türklerinde ölümün anlamı, özellikleri, ölüm öncesi, ölüm anı ve sonrasına dair inanış ve uygulamaları ortaya konulmuştur. Atasözlerinin, Kazan-Tatar Türklerinin geleneksel dünya görüşünün ve halk felsefesinin özünü oluşturduğu ölümle ilgili kültürel değerleri ve normlar sistemini yansıtmada belirgin kodlar taşıdığı bunların aktarılmasında “öğretici”, işaret ettiği bir yaşam düsturu ile de ölüm karşısında “yönlendirici” ve “telkin edici” bir işleve sahip olduğu görülmüştür.
Death, which is a transition period like birth and wedding in an individual’s life, has a startling effect. This effect has made the individual sensitive to death, and as a result of this, beliefs related to souls, the dead and afterlife, and practices moulded by these beliefs appeared along with other practices which are thought to prevent death. Society gives some responsibilites to the individual about sending off the deceased to their last journey within the frame of cultural patterns, in this way, the individual becomes socialized due to the beliefs and norms circled around death. It is possible to see these beliefs and patterns of behavior not only in epics, legends and fairytales but also in proverbs. In this sense, proverbs reflect the traditional world view of a community, which are formed by their acceptance, beliefs, judgments and actions related to life as a whole. From this point of view, the phenomenon of death in the traditional world wiew of Kazan-tatar Turks, which is the subject of this article, has been designated through proverbs. The material of this study consists of the proverbs about death, which are in the second volume of the three-volume series called “Tatar Halık Mekalleri (Proverbs of Tatar People)”, compiled by Nekıy İsenbet from oral and written sources. 325 proverbs have been examined in this study among 638 proverbs that are cited in the aforementioned work. The beliefs and practices related to the meaning of death, its features, before death, near death and after death in Kazan-Tatar Turks have been presented in the proverbs that have been examined here. It is seen that proverbs constitute the essence of the traditional world view and philosophy of society in Kazan-Tatar Turks; and carry certain codes in reflecting the cultural values and the system of norms regarding death; and they are didactic while conveying them, and they also have a directive and cogent function towards life owing to the life doctrine they refer to.
Alan : Filoloji; Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
