Atıf Sayısı
4
Görüntüleme
110
İndirme
21
Türk müziği ezgilerinin Batı tekniği ile çokseslendirilmesinin, kurumsal olarak Osmanlı İmparatorluğu zamanında “Muzika-yi Hümâyun”da başladığı söylenebilir. Türk müziği makam yapılarının Batı müziği armonisiyle uyuşum sorunu ve yeni müzik dilinin nasıl olması gerektiğiyle ilgili tartışmalar Cumhuriyet döneminde de devam etmiştir. Rauf Yekta, Hüseyin Sadettin Arel gibi birçok müzik insanı Türk müziğinin kendi yapısal özelliklerinden kaynaklanacak olan bir armonik sistemin gerekliliğine işaret etmişlerdir. Müzik tarihimizde bu arayışlara ilk kapsamlı ve sistematik öneri besteci ve müzikolog Kemal İlerici’den (1910-1986) gelmiştir. Kemal İlerici, ilk olarak 1970 yılında yayınlanan “Bestecilik Bakımından Türk Müziği ve Armonisi” isimli eserinde, Türk müziği ezgilerini ve makam yapılarını analiz ederek, müziğimizden kaynaklanan özgün bir armonik modeli ortaya koymuştur. Türk müzik yaşamında besteci, teorisyen, müzikolog olan pek çok önemli müzik insanı da Kemal İlerici’nin öğrencisi olmuş ve armonik sistemini kendisinden öğrenmiştir. Kemal İlerici’nin daha az bilinen yönlerinden biri ise bir düşün insanı olarak, Türk toplumu ve Türk müziğinin sorunlarına pek çok makale, rapor ve röportajlarında eğilmiş olmasıdır. Bu konularda çözüm önerileri sunmuş ve açıklamıştır. Türk müziğinin değerlerini bu müziğin özelliklerinden kaynaklanarak açıklamış olan İlerici, Türk müziğinin her alanında çalışma yapılmasının çok önemli olduğunu her zaman vurgulamıştır. Yaptığı çalışmaların etkileri bugün de sürmekte olan Kemal İlerici’nin yaşam öyküsü ve çalışmalarının gün yüzüne çıkarılmasının, Türk müzik yaşamına ışık tutacağı düşünülmektedir.
It can be said that the multiplication of Turkish music by Western technique, institutionally, began in the time of the Ottoman Empire in "Musika-yi Hümâyun". The discussion on the question of harmony with the Western music of the Turkish music official structures and how the new music language should be continued during the Republic period. Rauf Yekta, Hussein Sadettin Arel and many musicians have pointed out the need for a harmonic system that will be derived from their own structural characteristics of Turkish music. The first comprehensive and systematic suggestion to these searches in our music history came from composer and musicologist Kemal Ilerici (1910-1986). Kemal Ilerici, first published in 1970, in his work entitled “Turkish Music and Harmony from Supporting Care”, analyzed Turkish music and official structures, revealed an original harmonic model derived from our music. Many of the important musicians, composers, theorists, and musicologists in the Turkish music life, have also become a student of Kemal İlerici and have learned the harmonic system from him. One of the less known aspects of Kemal Ilerici is that, as a thinker, he has tended to the problems of Turkish society and Turkish music in many articles, reports and interviews. He has presented and explained solutions to these issues. The Progressive, who has explained the values of Turkish music from the characteristics of this music, has always emphasized that it is very important to work in every field of Turkish music. The effects of his work are believed to have the light on the life of Kemal Progress, which is still ongoing today, and the exposure of his work to the day, the Turkish music life.
Alan : Güzel Sanatlar
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
