Görüntüleme
13
İndirme
6
Karagöz, Anadolu topraklarında kendine özgü bir kültür olarak gelişmiştir. Karagöz'ün oluşum süreci, nelerden beslendiği ve nasıl bir evrim geçirdiği ile ilgili çok sayıda görüş olmasına rağmen 16. yüzyılda geliştiği düşünülmektedir. Tasvirler, kültürel bir obje olarak geçmişten gelen öğretilerle örülü yapım tekniklerine ve yöntemlerine sahiptir. Günümüzde geçmişten devralınan Karagöz tasvir sanatında farklı amaçlara da yönelik tasvir yapımlarıyla karşılaşılmaktadır. Özellikle gösteri amaçlı tasvirlerin estetik yansımalarının ve teknik ve malzeme uyumunun Karagöz’ün kültürel özününü taşıması önemlidir. Bu çalışmada müze koleksiyonları ve sergiler incelenmiş, karagöz ustaları ile saha görüşmeleri yapılmış ve elde edilen veriler akademik bir bakış açısıyla analiz edilmiştir. Söz konusu unsurlar değerlendirildiğinde tasvir yapım sanatı için yetiştirilecek ustaların eğitiminin oldukça önemli olduğu görülmektedir. Kurumların düzenleyeceği uzun soluklu eğitimler, bu sanata katkıda bulunacak, iyi örneklerin seyirci ile buluşmasına da yararlı olacaktır. Tasvirlerin gelecek nesillere kültürel özü korunarak aktarılması, günümüz teknikleriyle sentezlenmiş uygun bir teknik ve estetik bir anlayış içinde yapılması sanatın yaşatılmasına da katkı sağlayacaktır.
Karagöz developed as a unique culture in Anatolian lands. Despite many controversies about how Karagöz came into existence, there is a consensus that it emerged in the 16th century. Figures, as cultural objects, have production methods and techniques interwoven with the doctrines of the past. Today, figure-making for different purposes, inherited from the past, is present in Karagöz figure art. The aesthetic reflections, technique, and material harmony of the figures for show purposes must carry the cultural essence of Karagöz. This study examines museum collections and exhibitions, interviews with Karagöz masters, and a data analysis from an academic perspective. Considering these factors, it becomes clear that the training of masters for figure-making art is significant. Long-term training organized by institutions will contribute to this art and might be beneficial for good examples to reach the audience. Transferring the figures to future generations while preserving their cultural essence, making them in a suitable technique, and aesthetic understanding synthesized with modern techniques; will also contribute to the survival of this art.
Alan : Güzel Sanatlar; Mimarlık, Planlama ve Tasarım
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
