Özet:

dört farklı temel davranıştan birini seçerek tepkide bulundukları bilinmektedir. Bu davranışlardan birisi olan boyun eğme başkalarını kırmamaya incitmemeye özen gösterme, herkesi tatmin etmeye çalışma, iyilikseverliğe eğilimli olma, aşırı verici, “hayır” diyememe, istemeyerek de olsa “evet” demeye eğilimli, hoşlanmadığı durumları ifade etmekte zorlanma, öfkelerini göstermekte zorluk çekme, sürekli onaylanma gereksinimi duyma, düşüncelerini ve haklarını savunamama vb. davranışlarla ortaya çıkan kişilik özellikleri kümesi olarak tanımlanmaktadır. Bu çalışma yöneticilerde boyun eğici davranışların kökeninde bulunabileceği düşünülen bazı faktörleri belirlemek amacıyla yapılmıştır. Bu faktörlerin son derece geniş olabileceği düşünüldüğünde, araştırma sosyo-demografik özellikler ve şiddet üzerine tasarlanmıştır. Faktörlerin belirlenmesinde gereksinim duyulan veriler, mezun olduktan sonra, yönetici olacağı düşünülen Dumlupınar Üniversitesi’nde eğitim-öğretim gören İİBF ve KSBMYO öğrencilerinden anket yöntemi ile elde edilmiştir. Anket formu boyun eğici davranış eğilimi üzerinde etkili olabileceği düşünülen sorulardan ve Boyun Eğici Davranışlar Ölçeğine yönelik maddelerden oluşmaktadır. Elde olunan verilere t testi, varyans analizi ve Kruskal-Wallis testleri uygulanmıştır. Görülen fiziksel veya sözel şiddete karşın, sosyo-demografik faktörlerin boyun eğici davranışların oluşmasında daha fazla etkili olduğu görülmüştür. Cinsiyet, yerleşim yerleri, anne-babanın eğitimi, gelirleri, deneklerin üyesi oldukları arkadaş grupları ve cinsiyetler arasındaki farklılık boyun eğici davranışların oluşmasında istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Ancak öğrenim görülen okul, baba-annenin çalışıp çalışmaması ve anne-baba birliktelik faktörleri boyun eğici davranışın oluşmasında istatistiksel açıdan anlamlı bir farklılık bulunamamıştır.

Anahtar Kelimeler: