Özet:

Turgut Özakman’ın ikinci romanı olan Romantika aşk teması etrafında kurgulanan bir romandır. Yazar; başkalarıyla evli iki insanın eşlerinde bulamadıkları duyguları, sıcaklığı, dostluğu ve tutkuyu konu edinir. Karakterler; farklı zamansal ve tematik kurgu teknikleriyle oluşturulan gerilimle okuyucunun karşısına çıkarlar. Olay parçaları arasındaki akıcılık ve tematik geçişkenlik, değer yargılarının arka plana itilerek, okuyucunun kendini kaptırdığı bir aşk duygusunun merkeze alınmasını sağlar. Eser, zarif duygularla ince ince işlenen ve yaşanılan bir aşkın romanıdır. Yazar aynı zamanda; aşk düşüncesi, evliliğe bakış açısı, eğlence tarzları gibi konuları kuşaklar arasındaki farklı algılamalara ve çatışmalara göre ele alır. Kuşak çatışmasını oluşturan değerlerin temsili, iki nesil arasındaki duygu ve düşünce farklılıkları aşk teması etrafında kurgulanır. Dönemin siyasi, sosyal hareketliliği ve bu hareketliliğin bireyler üzerindeki etkisi sadece romana başlarken, ayrıntıya girilmeden bir dekor olarak romanda yer alır. Böylece, romandaki asıl odak noktası aşk duygusu olur. Romanda bir üniversite hocası ile eski öğrencisinin yaşadığı aşk, sanatsal bir fonda tutkuya dönüşür. Karakterlerin canlılığı ve diyaloglardaki ayrıntılı betimlemeler Özakman’ın oyun yazarlığındaki tecrübesini romanla bütünleştirmesinin örneğidir. Roman içerisindeki kurguya ilişkin buluşlar özgün bir nitelik taşır. Bu çalışmanın amacı; Turgut Özakman’ın roman kurgusunu, romanın vak’a zamanına hakim olan değer yargılarının dışında gelişen tutkulu bir aşkı, Rallo May’ın varoluşçu kuramı, Yeni-Freud’cuların bağlanma kuramı, Schiller’in estetik düşünceleri, Rönesans sanat anlayışı açısından yorumlayıp yazarın bu bakış açısıyla geliştirdiği ve sanat motifleriyle oluşturduğu zengin tasarımını değerlendirmektir.

Anahtar Kelimeler: