Özet:

Karamanlılar; Anadolu, Balkanlar ve Suriye’de yaşamış, Türkçe konuşmuş fakat Türkçeyi Grek alfabesiyle yazmış olan Ortodoks Hristiyanlardır. Özellikle Anadolu’da Karaman, Konya, Kayseri, Isparta, Burdur, Aydın, İstanbul ve Karadeniz’in Sahil bölgesinde yaşamışlardır. Karamanlıların isimlerini nereden aldıkları ve Türk olup olmadıkları kesin olarak ispatlanmasa da, kendilerine vermiş oldukları isimlerden ve Türkçe’den başka bir dil bilmedikleri için kendilerini Türk olarak nitelendirmişlerdir. Karamanlılar Kurtuluş Savaşında milli mücadele yanlısı bir tutum sergilemişler fakat inandıkları dinlerden dolayı Rum olarak düşünülmüş ve 1926’daki nüfus mübadelesinden beri Yunanistan’da yaşamaktadırlar. İlk zamanlar Yunanistan’a gidenler arasında gerek konuştukları dil olan Türkçe gerekse yaşamış ve yaşatmış oldukları Türk âdet ve görenekleri canlı ise de, bugün Yunanistan’da sayıları iyice azalmış ve büyük çoğunluğu hem Türkçe’yi hem de Türk âdet ve göreneklerini unutmuşlardır. Karamanlılar kullanmış oldukları Grek alfabesiyle çeşitli eserler ortaya koymuşlar ve bu alfabeyi çeşitli kitabelerde kullanmışlardır. Grek alfabesi ile yazılmış olan eserler ve kitabeler Türk dili ve tarihi açısından oldukça önem taşımaktadır. Bu çalışmada Grek alfabesiyle yazılmış olan 1914 Nevşehir Salnamesi, Moni Flavianon, Adelfotis’in Kanunismos’u, Hikâyet-i Şah İsmail adlı eserler incelenmiş, Grek alfabesinde bulunan ι (yota) karakteri üzerinde durulmuş ve bu karakterin Karamanlıcadaki yapısı ve görevleri hakkında bilgiler verilmiştir. Belirlenmiş olan tespit ve bulgular incelenen eserlerden örnek cümleler seçilerek açıklanmıştır.

Anahtar Kelimeler: