Özet:

Karamanlılar, 1924 Nüfus Mübadelesi’ne kadar Anadolu’da Trabzon- Fırat-Toros- Silifke hattından batıya düşen kısmında, yoğun olarak Kayseri, Nevşehir, Niğde, Konya bölgesinde, Karadeniz'in sahil şeridinde ve İstanbul’da yaşamış Türkçe konuşan, Grek alfabesi kullanarak Türkçe yazan Ortodoks Hristiyan bir topluluktur. 1923 yılında Türkiye ile Yunanistan arasında imzalanan “Türk-Yunan Ahali Mübadelesi”ne ilişkin protokol gereği İstanbul dışında yaşayan diğer Ortodoks Hristiyanlar gibi Karamanlı Türkleri de Rum sayılarak, Yunanistan’a gönderilmişlerdir. İlk kuşak pek çok zahmet çekmiş, ancak onların çocukları ve torunları yeni yaşam alanlarına uyum sağlamışlardır. Bugün çoğunluğu Yunanistan’da yaşamaktadır ve birincil dil olarak Yunancayı benimsemişlerdir. Karamanlıların kökeniyle ilgili iki görüş vardır. İlk görüşe göre Karamanlılar, sosyal, ekonomik ve siyasi şartları nedeniyle zamanla Türkleşmiş Rumlardır. İkinci görüşe göre Karamanlılar, Selçuklular zamanında Bizans ordusunda görev alan ve zamanla Hristiyanlığı benimseyen Türklerin torunlarıdırlar. Karamanlıların yazı dili ve edebiyatı üzerine yapılan çok fazla araştırma yoktur. Daha önce yayımlanmış araştırmaların çoğunda Karamanlıların tarihleri ve coğrafi dağılımı ele alınmış; kökenleri tartışılmıştır. Bu çalışma Karamanlıların dil ve edebiyatları üzerine Türkiye’de ve yurt dışında yayımlanmış araştırmaları kısaca tanıtmak ve bu alanda çalışacak araştırmacılara alan bilgisi sunarak fikir vermek ve yeni yapılacak araştırmaların önemini vurgulamak üzere kaleme alınmıştır. Tanıtılan yayımlar bibliyografyalar, kitaplar, bildiri kitapları, makaleler ve tezler olmak üzere beş grup olarak tasnif edilmiştir.

Anahtar Kelimeler: