Abstract:

Dünya’da 20.Yüzyılda siyasi, ekonomik, dini, eğitim, sağlık, terör ve doğal afetler nedenleriyle bölge içinde, bölgeler arasında bazen de ülkeler arasında göç hareketleri yaşanmaktadır. Toplumsal oluşumlarla birlikte çocukların eğitimi üzerinde ailesi, toplumun kuralları ve çevre, din ve meslek kuruluşları etkin olur. Doğal olarak aileyle beraber göç yaşayan çocuk, çevresel, mesleki ve bazen de inanış açısından farklı eğitimlerle karşılaşmışlardır. Devlet kendi okullarında kendi vatandaşlarını yetiştirecek, onlara dil, tarih, ülkü birliği sağlarken aynı zamanda kendi geçimini sağlayacak meslek bilgisine sahip olması ve okulda aldıkları diplomaların önce ülkesi içinde sonra diğer ülkelerde geçerli olacak şekilde verecektir. Bu anlamda Türkiye’de erkek ve kız çocuklarının önce ilkokul, sonra ortaokul ve lise öğrenimleri yasal zorunluluk haline gelmiştir. Ülkede öğrenciler kendilerine iyi bir gelecek sağlayabilmek için iyi bir eğitim sürecinden geçmeleri gerekmektedir.Türkiye’de 1923-1950 arasında nüfus yavaş artar ve ancak başkent olması nedeniyle Ankara ve daha sonra Kamu İktisadi Teşekkülleri’nin kurulduğu yerlere doğru bir göç yaşanır. Ülkede 1950 sonrasında başlayan kırsal alandan kent merkezlerine göç, 1990 sonrasında giderek artmıştır. Göç yaşayan öğrencilerin bu bağlamda göç yaşamayanlara göre avantaj ve dez avantajları öne çıkmaktadır.Bu çalışmada Türkiye’de göç yaşamış ailelerin çocuklarının eğitim sürecinde karşılaştıkları problemleri ile göçün çocukların eğitimi üzerindeki etkisi araştırılacaktır.

Keywords: