Özet:

Türkiye’de cumhuriyetin başlarında nüfusun % 80’i kırsal alanlarda yaşamaktadır. I.Dünya Savaşı ve Milli Mücadele dönemlerinde ülke önemli ölçüde nüfus kaybeder. Lozan Antlaşması gereği 1924 yılında Türkiye ile Yunanistan arasında uygulamaya geçirilen nüfus mübadelesi özellikle Türkiye’de kentlerde yaşayan Rum nüfusun Yunanistan’a göç etmesi ile kent nüfusu biraz daha azalır. Yeni kurulan Türkiye Cumhuriyeti ekonomik kalkınmada 1929 dünya ekonomik buhranı sonrası ılımlı devletçilik modelini seçmesi ve bu kapsamda 1933 yılında hazırlanan ve 1934 yılında uygulamaya konulan I.Beşyıllık Sanayi Kalkınma Planı çerçevesinde devlet eliyle kurulmaya başlayan sanayi kuruluşları çevresine kırsal alandan bir göç hareketi başlar. Ülkede kırsal alandan kent merkezlerine doğru başkent olma avantajı ile Ankara ve diğer sanayi kuruluş yerlerine doğru bir göç başlar. Türkiye’de kırsal alandan kent merkezlerine ikinci göç dalgası 1950 yılı sonrası DP Hükümetleri dönemlerinde gerçekleşir. Ülkede 1960 ile 1990 yıllarına kadar hızlı bir şekilde kırsal alandan kent merkezlerine, Karadeniz, Doğu ve Güneydoğu bölgelerinde kentlerden ve kırsal alanlardan ülkenin batı bölgelerine doğru göç hareketi başlar. Göç yaşayan kırsal aileler gecekondu bölgelerinde çocuklarını daha çok meslek edinebilecekleri eğitim kurumlarına ve alaylı olarak tabir edilen ilkokul sonrası meslek dallarına yönlendirmekteydiler. Ülkede 1990 sonrası turizm faaliyetlerinin giderek artması, turfanda sebzecilik ve diğer sektörlerde iş bulabilmek amacıyla Antalya iline de giderek artan bir göç hareketi başlar. Esasen Antalya’ya emekliler, sermaye sahipleri, meslek sahipleri, tahsilli aileler çocuklarına daha iyi bir eğitim sağlamak amacıyla da göç ederler. Bu araştırmada Antalya ili Kepez ilçesine göç etmiş ailelerin çocuklarının ve yöneticilerinin yaşadıkları sorunlar belirlenmiştir. Araştırma bütüncül çoklu durum deseninde nitel bir çalışma olmuştur. Buna uygun olarak araştırma İsmail Hakkı Kaya İlkokulu, Demirgül İlkokulu, Baraj İlkokulu, Şehit Kahraman Çelikbaş İlkokulu ve 80. Yıl Cumhuriyet İlkokulu’nda geçmiştir. Araştırmanın evrenini, Antalya’nın Kepez ilçesindeki okullarda görevli yöneticileri, araştırmanın çalışma grubunu ise bu ölçüte uyan ve gönüllülük esasına göre seçilen 5 yönetici oluşturmuştur. Bu çalışmada veri toplama yöntemi olarak bireysel görüşme kullanılmıştır. Veri toplama araçları olarak, açık uçlu sorulara dayanan yarı yapılandırılmış bireysel görüşme formları kullanılmıştır. Veri toplama araçlarının da özellikleri dikkate alınarak veriler içerik analizi ile incelenmiştir. Bu veri analizine dayanarak araştırmanın bulgu ve yorumları oluşturulmuştur. Araştırmanın sonucuna dayalı olarak önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler: