Özet:

  Bu çalışmanın temel amacı, iş yükü ve iş-aile çatışmasının katılımcıların hissettikleri tükenmişlik üzerindeki etkisini belirlemektir. Çalışmada yaptıkları işin özel yaşamlarını etkilediğini (iş-aile çatışması hisseden) ve iş yüklerinin fazla olduğuna inanan çalışanların kendilerini başarısız ve duygusal yönden tükenmiş hissetme; yaptıkları işten kendilerini uzaklaştırma ve işe karşı negatif tutuma sahip olma eğilimlerinin fazla olacağı varsayılmıştır. İş-aile çatışmasının iş yükü ile tükenmişlik boyutları (duygusal tükenme, işe karşı duyarsızlaşma ve kişisel başarı noksanlığı) arasındaki ilişkiye kısmi aracılık ettiği düşünülmüştür. Çalışmaya özel ve kamu bankalarında çalışan yüz elli bir kişi katılmıştır. Çalışanlardan iş-aile çatışması, iş yükü ve tükenmişliğin üç boyutuyla ilgili maddeleri değerlendirmeleri istenmiştir. Sonuçlar genelde beklenildiği gibi bulunmuş; iş yükü ve iş-aile çatışması arttıkça çalışanların kendilerini daha fazla tükenmiş, bıkkın ve yılgın hissettikleri; iş yerindeki olumsuzluklara tepki olarak yaptıkları işe karşı duyarsızlaşıp, negatif tutumlar benimsedikleri saptanmıştır. Ayrıca iş yükünün fazla olmasının iş-aile çatışmasını bu çatışmanın da duygusal tükenme ve işe karşı duyarsızlaşma/sinik tutumları arttırdığı tespit edilmiştir. Tükenmişliğin boyutlarından biri olan kişisel başarıdaki noksanlığının iş yükü ve iş-aile çatışmasından etkilenmediği açıkça gösterilmiştir. Elde edilen verilerin kuramsal ve uygulamaya yönelik sonuçları ele alınmıştır. Çalışmanın güçlü yönleri ve sınırlılıkları ile birlikte gelecekteki çalışmalar için bazı önerilerde bulunulmuştur.    

Anahtar Kelimeler: