Özet:

Abstract Hayret Efendi, Adana’da doğmuş ve büyümüş; XX. yüzyılın başlarında yine bu burada vefat etmiştir. Klâsik edebiyatımızın son dönem sanatkârlarındandır. Kaleme aldığı eserleri ile Klâsik Türk edebiyatı sahasında öenmli bir yer edinmiş; Arapça, Farsça ve Türkçe’nin bütün imkânlarını kullanmıştır. Eserlerinde genel olarak XVII. yüzyılın büyük şairlerinden Nef’î (ö. 1635)’nin tesirinde kalmıştır. Öyle ki Nef’î’nin açtığı “övme, övünme ve yergi” vadisinin yaşadığı asırda büyük temsilcilerinden biri olmuştur. Hayret Efendi, Mir’ât-ı Bedâyi’ mesnevisini hâmisi II. Abdülhamid (ö. 1918)’in saltanatını methetmek maksadıyla kaleme almış fakat şair, eserde memduhu kadar kendi şairlik tabiatını övmeyi de ön plana çıkarmaktan geri kalmamıştır. Bu çalışmada biyografik kaynaklardan hareketle Hayret Efendi’nin şahsiyeti ve eserlerine temas edilecek, akabinde metnin dil, üslûp ve muhteva özellikleri irdelenecektir. Çalışmamızın son kısmında ise söz konusu mesnevinin çevriyazısına yer verilecektir. Anahtar Kelimeler: hayret efendi, mir’ât-ı bedâyi’, divan şiiri, methiye.

Anahtar Kelimeler: