Özet:

Özel emeklilik sistemlerinin dünyada en yaygın uygulaması olan Bireysel Emeklilik Sistemi bireylere yaşlılık döneminde ek gelir sağlamaya yönelik bir tasarruf sistemidir. Ülkelerin demografik yapısındaki değişimler sonucu yaşlı nüfus oranı artmakta ve dağıtım sistemi olan sosyal güvenlik sistemlerinden elde edilen fayda düzeyi giderek azalmaktadır. Türkiye’de 2001 yılında Bireysel Emeklilik Sistemi uygulamaya geçmiş, vergi indirimi ve devlet katkısı gibi teşviklerle 2015 yılına kadar birikimler hızlanarak artmıştır. Ancak Türkiye Ekonomisinin en önemli sorunlarından biri olan tasarruf açığının düşürülmesi yönünde önemli katkı sağlayacak olan bireysel emeklilik sisteminin büyümesinin sürdürülebilmesi için bazı aksaklıkların giderilmesi gereklidir. Bunlar; emeklilik fonlarının varlık çeşitlendirmesinde düşük ve orta risk profilini tercih etmesi, katılımcıların sistemde geçirdiği sürenin kısa olması, sistem ve fonlar hakkında yeterince bilgi sahibi olmaması olarak göze çarpmaktadır. Bu çalışmada sisteme ilişkin bilgi verilmiş, yukarıda sıralanan sorunlara dikkat çekilmiş ve öneriler sunulmuştur. 

Anahtar Kelimeler: