Views
162
Downloands
45
Politik ekoloji, doğa ve toplumun insan ve insan dışı varlıkları içeren politik bir ekonomide birlikte üretildiğini iddia eden bir yaklaşımdır. Pek çok teorisyen, alanı hâkim insan-çevre ilişkileri yaklaşımının “apolitik” analizinin aksine çevreyle toplumsal ilişkileri daima politik olarak tanımlar: bu ilişkilerin daima iktidar ilişkileri tarafından biçimlendirildiği, toplumsal farklılık ve eşitsizlikler tarafından yapılandırıldığı ve yeniden üretildiği alanın önemli ve ayırıcı argümanlarıdır. Politik ekoloji toplumsal ve çevresel süreçleri sadece açıklamaya değil, aynı zamanda toplumsal adalet ve radikal siyaset yönelimli alternatif bir anlayış getirmeye de çalışan bir yaklaşımdır. Batı düşüncesinde toplum doğa ilişkisini açıklamaya yönelik üç ana yaklaşım vardır: teknomerkezci, ekomerkezci ve toplumsal. İlk ikisi düalist bir açıdan, doğayı dışsal ve evrensel grür. Bu düalizm çevre iktisadının teknomerkezciliğinde olduğu gibi yeşillerin radikal ekomerkezciliğinde de bulunur. Teknomerkezcilik araçsal aklı önceliklendirir ve doğanın kontrolünü insan mutluluğunun bir aracı olarak g.rür. Bunun aksine ekomerkezcilik insanlığa değil doğaya öncelik verir. Fakat ü.üncü bir yaklaşım, doğanın toplumsal üretimi yaklaşımının bu iki yaklaşıma karşı ayrıcı üstünlükleri vardır. Bu yaklaşım toplum (kapitalizm) ve doğa arasında ontolojik bir ayrımı reddeder, kapitalist bir dünyada doğanın artık doğal olmadığını, söylemsel (ideolojik) ve maddi düzeyde sermaye birikimi hizmetinde üretildiğini ve çevresel sorunların ve bunların ..zümünün ancak kapitalist ekonomi politiğin gerçekliklerinin anlaşılması sayesinde açıklanabileceğini ileri sürer. Bu makalede toplumsal doğa ve doğanın üretimi tezi eleştirel bir yaklaşımla analiz edilmiştir
Political ecology is an approach that claims that nature and society are produced together in a political economy that includes human and non-human beings. Many theorists, in contrast to the "apolitical" analysis of the approach to human-environment relations, define social relations with the environment always politically: these relations are important and distinctive arguments of the area where they are always formed by power relations, structured by social differences and inequalities and re-produced. Political ecology is an approach not only to explain social and environmental processes, but also to bring an alternative understanding of social justice and radical politics. In Western thought there are three main approaches to explain the relationship between society and nature: technological, eco-commercial and social. The first two are from a dualist point of view, the nature is external and universal. This dualism is found in the technomertification of the environmental economy as well as in the radical ecomertification of the greens. Technomertification is the priority of instrumental mind and the control of nature as a means of human happiness. In other words, ecomercity is not a priority for mankind, but for nature. But the second approach is that the approach to social production of nature has distinctive superiority over these two approaches. This approach rejects an ontological distinction between society (capitalism) and nature; in a capitalist world, nature is no longer natural; it is produced in the service of capital accumulation at the vocational (ideological) and material level, and the environmental problems and their sum can only be explained through the understanding of the realities of the capitalist economic policy. In this article, the thesis of social nature and production of nature is analyzed with a critical approach.
Article Detail 
Similar Articles
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley