Türkiye ve Avrupa Birliği (AB) arasındaki ilişkiler, 1959 yılında Türkiye’nin Avrupa Ekonomik Topluluğu’na ortaklık başvurusu ile başlamış ve 1963 yılında imzalanan Ortaklık Anlaşması ile yasal bir zemine oturmuştur. Günümüze kadar Gümrük Birliği ve üyelik müzakereleri temelinde inişli çıkışlı devam eden ilişkiler, 17 Aralık 1994 tarihinde taraflar arasında imzalanan Enerji Şartı Anlaşması ile enerji alanında gelişmeye başlamıştır. 2000’li yıllarla birlikte bölgesel siyasi krizlerin etkisiyle AB’nin daha fazla enerji arz güvenliği endişesi yaşamaya başlaması, AB’nin güvenlik riskini azaltacak şekilde alternatif tedarikçi ülkelere erişim sağlama ihtiyacını ortaya çıkmıştır. Bu açıdan Türkiye’nin alternatif tedarikçi ülkeler ile AB arasındaki coğrafi konumu, enerji ilişkilerinin gelişiminde önemli bir rol oynamıştır. Bu kapsamda çalışmada, Türkiye ve AB arasındaki enerji ilişkilerinin gelişimi analiz edilecektir.
The relations between Turkey and the European Union (EU) began in 1959 with the application of Turkey to join the European Economic Community and came to a legal basis with the Partnership Agreement signed in 1963. Until today, on the basis of the Customs Union and membership negotiations, continuing relations have begun to develop in the energy field with the Energy Charter Agreement signed between the parties on 17 December 1994. With the effect of regional political crises over the 2000s, the increased concern of energy supply security in the EU has emerged, the need for access to alternative supplier countries to reduce the security risk. In this regard, the geographical position between the alternative supplier countries of Turkey and the EU has played an important role in the development of energy relations. In this framework, the study will analyze the development of the energy relations between Turkey and the EU.
Alan : Filoloji; Hukuk; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|