Özet:

“Mülkiyet hakkı” ve bu bağlamda kişinin “mal varlığı” kavramı, artık bir insan hakkı olarak kabul gördüğünden uluslararası metinlerde olduğu üzere, Anayasamız tarafından da düzenlenmekte ve bunun sonucu özel hukuk hü- kümleriyle birlikte ceza hükümleri uyarınca da koruma altına alınmış bulun- maktadır. Kişinin malvarlığına yönelik çeşitli fiiller, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (TCK) 2’nci Kitabının 2’nci Kısmının 10 uncu Bölümünde “hır- sızlık (md.141-147)”, “yağma (md.148-150)”, “mala zarar verme (md.151- 153)”, “hakkı olmayan yere tecavüz (md.154)”, “güveni kötüye kullanma (md.155)”, “bedelsiz senedi kullanma (md.156)”, “dolandırıcılık (md.157- 159)”, “kaybolmuş veya hata sonucu ele geçirilmiş eşya üzerinde tasarruf (md.160)”, “iflâs (md.161-162)”, “karşılıksız yararlanma (md.163)”, “şirket veya kooperatifler hakkında yanlış bilgi (md.164)”, “suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi (md.165)” ve “bilgi vermeme (md.166)” suçlarıyla yaptırım altına alınmaya çalışılmaktadır. Esasen malvarlığına karşı işlenen suçların ortak özellikleri, kişilerin mal- varlıkları içine giren değerleri korumak ve bu değerlerin sağladığı yararların yok edilmesine veya azalmasına yönelik eylemleri yaptırım altına almaktır. Hırsızlık ise malvarlığına karşı işlenen suçlarınilkel şeklidir. Bu sebeple geçmişten gü- nümüze kişilerin malvarlığına karşı gerçekleştirilen fiillerin önemli bir kısmını “hırsızlık” suçu oluşturmaktadır. İşte bu yazıda, başkasına ait malvarlığına ilişkin yararları yok eden veya azalmasına yol açan ve aynı zamanda hırsızlık suçu ile yakın ilgileri bulunan “yağma” (md.148), “mala zarar verme” (md.151), “güveni kötüye kullanma” (md.155), “dolandırıcılık” (md.157), “kaybolmuş veya hata sonucu ele geçirilmiş eşya üzerinde tasarruf ” (md.160) ve “karşılıksız yararlanma” (md.163) gibi suçların hırsızlık suçuyla mukayesesi yapılacaktır.

Anahtar Kelimeler: