Görüntüleme
11
İndirme
1
Serebral palsi (SP), gelişmekte olan beyinde meydana gelen ilerleyici olmayan lezyonların yol açtığı kalıcı motor bozuklukları tanımlayan bir grup hastalığı tanımlar. SP’ nin güncel sınıflandırılmasında yaygın olarak Avrupa SP sürveyans grubunun (Surveillance of Cerebral Palsy in Europe-SCPE) yaptığı sınıflandırma geçerlidir. Güncel sınıflandırmaya göre spastik alt tip, SP’nin en yaygın alt formudur (%77,4) ve bu tür ekilenime sahip bireylerin % 60’ında üst ekstremiteler etkilenir. Baskın olarak tutulan ekstremite dağılımına göre yapılan sınıflandırmada günlük yaşam, kendine bakım, okul ve rekreasyonal aktivitelere bağımsız bir şekilde katılımda merkezi bir rol oynayan iki taraflı yeteneklerin etkilendiği ve spastik SP’nin yaygın alt türlerinden biri olan spastik hemiplejidir. Hemiplejik SP’li çocukların %99’u bağımsız veya yardımlı olarak yürümeyi başarabilmenin (KMFSS seviye I-III) yanı sıra pek çoğu normal okula gidecek kadar zekâ seviyesine sahiptir. SP alanındaki çığır açan çalışmaların giderek artması klinik ortamlarda daha modern ve etkili rehabilitasyon yaklaşımlarının kullanılmasını beraberinde getirmiştir. Önleyici tıp ve rehabilitasyon alanındaki çığır açan atılımlar bu alanda çalışan profesyonelleri daha farklı düşünmeye ve modern çözümler aramaya zorlamıştır. Bu gelişmelere paralel olarak, hasarlı çocuk beyninde nöroplastisiteyi tetikleyen aktiviteye dayalı rehabilitasyon yaklaşımları daha ön plana çıkmaya başlamıştır. Bunun bir sonucu olarak da çocuğun ve ailenin fizyoterapi sürecine aktif olarak katıldıkları yaklaşımlar daha fazla ön plana çıkmıştır. Çünkü, aileler çocuklarıyla günlük aktivitelerde ve sosyal katılımda daha fazla zaman geçirdikleri için sağlık profesyonellerine nazaran çocuklarının performansı hakkında daha fazla bilgi sahibidirler. Bir başka anlatımla, aile temelli fizyoterapi yaklaşımlarında ailelerin çocuklarının ihtiyaçlarını belirlemede ve verilecek rehabilitasyon türüne karar vermede uzman olarak kabul edilme fikri yatmaktadır. Sonuç olarak, hasarlı çocuk beyninde nöroplastisiteye yol açacak yoğun aktivite pratiklerine dayalı fizyoterapi yaklaşımlarının yoğun ve uzun süreli pratikler gerektirmesinden ötürü klinik ortamlarda kullanımları çoğu zaman mümkün olmamaktadır. Bundan ötürü, aile, çocuk ve (fizyo) terapist arasında pozitif ve dönüşümlü bilgi alışverişine imkân tanıyan aile temelli fizyoterapi yaklaşımları ön plana çıkmaya başlamıştır. Dolayısıyla bu derlemenin amacı hemiplejik SP’li çocuklarda aile temelli fizyoterapi yaklaşımlarını özetlemektir.
Cerebral palsy (SP) defines a group of disease that defines permanent motor disorders caused by non-progressive injuries occurring in the developing brain. The current classification of SP is widely applied to the classification by the European SP Surveillance Group in Europe-SCPE. According to the current classification, the spastic subtype is the most common subform of SP (77.4%) and 60% of individuals with this type of plantation are affected by the upper limbs. In the classification based on the distribution of the suppressed ends is the spastic hemiplegy where two-sided abilities, which play a central role in participating independently in daily life, self-care, school and recreational activities, are affected and one of the common subtypes of spastic SP. 99% of children with hemiplegic SP are able to walk independently or assistantly (KMFSS level I-III) as well as many have enough level of intelligence to go to normal school. The increasing extractive studies in the SP area have led to the use of more modern and effective rehabilitation approaches in clinical environments. The advances in preventive medicine and rehabilitation have forced professionals working in this field to think differently and to look for modern solutions. Parallel to these developments, rehabilitation approaches based on the activity that triggers neuroplasticity in the brain of the damaged child have begun to come forward. As a result, the approaches that the child and the family actively participate in the process of physiotherapy have become more advanced. Because families spend more time with their children in daily activities and social participation, they are more aware of the performance of their children, given to health professionals. In other words, the idea of acceptance as a specialist in family-based physiotherapy approaches lies in determining the needs of the children of the families and determining the type of rehabilitation to be given. As a result, the use of physiotherapy approaches based on intense activity practices that will lead to neuroplasticity in the brain of the damaged child is often unlikely in clinical environments because they require intense and long-term practices. As a result, family-based physiotherapy approaches that enable the exchange of positive and transformative information between the family, the child and the (physical) therapist have begun to come to the forefront. Therefore, the purpose of this collection is to summarize family-based physiotherapy approaches in children with hemiplegic SP.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
