Özet:

Türkiye’de büyükşehir belediye yönetimlerinin genel çerçevesini çizen kanun, 5216 sayılı Büyükşehir Belediyesi Kanunu’dur. Ayrıca 2012 yılında çıkarılan ve 2014 yılından itibaren uygulanmaya başlanan 6360 sayılı Kanun ile büyükşehir belediye yönetimleri üzerinde önemli değişiklikler gerçekleştirilmiştir. Kanun kapsamında Türkiye’deki büyükşehir sayısı 30’a yükselmiş, büyükşehir ve ilçe belediyelerinin sınırları mülki sınırlara kadar genişletilmiş, büyükşehirlerdeki il özel idarelerinin tüzel kişilikleri kaldırılmış, köy ve belde belediyeleri mahalleye dönüştürülmüş, ilçe ve büyükşehir belediyelerinin mali yapıları ile görev ve yetkileri yeniden düzenlenmiştir. Araştırmanın konusu, 6360 sayılı Kanun öncesinde belde belediyesi iken Kanun sonrasında mahalleye dönüştürülen yerlerin yerel kamu hizmetlerinin sunumundan memnuniyetidir. Araştırmanın tasarımı, “6360 sayılı Kanun, büyükşehirlerde belde belediyesinden mahalleye dönüştürülen yerlerde yerel kamu hizmetlerinin sunumunu nasıl etkilemiştir?” problemi üzerine kurulmuştur. Araştırmanın amacı, kendilerine yakın yerel yönetim birimlerinin kapatılması sonrasında daha uzak birimlerden hizmet almak durumunda kalan vatandaşların hizmetlerin kalitesinden memnuniyetlerini ortaya koymaktır. Araştırmanın evrenini, 6360 sayılı Kanun ile büyükşehir statüsü elde eden 14 il oluşturmaktadır. Araştırma örneklemleri ise Ordu, Tekirdağ, Manisa ve Mardin büyükşehirleridir. Araştırma, nitel bir araştırma olarak tasarlanmıştır. Araştırma deseni olarak çoklu/kolektif örnek olay araştırması tercih edilmiştir. Veriler görüşme tekniği kullanılarak toplanmış ve MAXQDA Analytics Pro 2020 nitel analiz programı ile çözümlenmiştir. Araştırmanın bulguları ışığında araştırma sonucunda, belde belediyesinden mahalleye dönüştürülen yerlerin yeni sistemde ilçe ve büyükşehir belediyelerinden aldığı hizmetlerin kalitesinden memnun olmadığı tespitine ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler: