Atıf Sayısı
7
Görüntüleme
30
İndirme
9
Bu çalışma ile bireysel spor branşlarında ve takım sporlarında görev yapan antrenörlerin öz yeterlik ve stresle başa çıkma tarzlarındaki değişimin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışma evrenini Türkiye’deki bireysel sporlar ile takım sporları antrenörleri oluşturmaktadır. Örneklem grubunu ise İstanbul, Ankara, Antalya, İzmir, Denizli, Kocaeli ve Konya illerinde aktif olarak görev yapan 216 bireysel spor antrenörü, 246 takım sporu antrenörü olmak üzere toplamda 462 antrenör oluşturmaktadır. Öz yeterliliğin tespitinde Riggs ve ark., (1994) tarafından geliştirilen, Türkçe’ye uyarlaması Öcel, (2002) tarafından yapılan Öz Yeterlik Ölçeği, stresle başa çıkmanın belirlenmesinde ise Lazarus ve Folkman (1980) tarafından geliştirilen, Türkçe’ye uyarlaması Şahin ve Durak, (1995) tarafından yapılan Stresle Başa Çıkma Tarzları Ölçeği kullanılmıştır. Araştırma verilerinin varyans ve homojenliği kontrol edilmiş, independent samples t testi, One-Way Anova-Tukey testlerinin yanı sıra, ilişkisel model kapsamında korelâsyon yönetimine başvurulmuştur. Sonuç olarak, antrenörlerin stresle başa çıkma tarzlarında cinsiyet ve yaş faktörlerine bağlı olarak anlamlı değişimler söz konusu değilken, stresle başa çıkma tarzlarından kendine güvenli yaklaşım boyutunda takım sporu antrenörlerinin, bireysel spor antrenörlerine nazaran anlamlı bir şekilde daha pozitif davranışlar sergiledikleri bulgulanmıştır. Antrenörlerin öz yeterlik değerlerinde cinsiyet ve yaş faktörlerine bağlı olarak anlamlı değişimler gözlenmemişken, bireysel spor antrenörlerinin öz yeterliklilik değerlerinin, takım sporu antrenörlerine göre istatistikî anlamda daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Bu bulgular ışığında takım sporu antrenörlerinin, bireysel spor antrenörlerine nazaran daha fazla kendilerine güvendikleri, bireysel spor antrenörlerinin ise takım sporları antrenörlerinden daha yüksek öz yeterliğe sahip oldukları söylenilebilir. İlişkisel model kapsamında ise öz yeterlik ile stresle başa çıkma tarzları kendine güvenli yaklaşım boyutu arasında negatif yönlü ve güçlü, iyimser yaklaşım ile negatif yönlü ve orta düzeyli, çaresiz yaklaşım ile pozitif yönlü ve yüksek düzeyli, boyun eğici yaklaşım ile pozitif yönlü ve orta düzeyli, sosyal desteğe başvurma ile negatif yönlü ve düşük düzeyli bir ilişki olduğu tespit edilmiştir.
With this study, it was aimed to examine the changes in the self-sufficiency and stress-coping styles of trainers working in individual sports branches and team sports. The population of the study is consisting of team sports and individual sports trainers in Turkey, coaches, and the sample group is consisting of 462 trainers being 216 individual sports trainers and 246 team sports trainers who actively works in Istanbul, Ankara, Antalya, Izmir, Istanbul, Ankara, and Konya. In the determination of self-efficacy, Riggs et al. the Self-Efficacy Scale developed by Öcel (1994) and adapted to Turkish by Öcel (2002), and the Stress Coping Styles Scale developed by Lazarus and Folkman (1980) and adapted to Turkish by Şahin and Durak (1995) were used to determine stress coping.The variance and homogeneity of the research data were checked. In addition to the Independent samples t-test, One-Way Anova and Tukey tests, correlation management was applied within the scope of the relational model. As a result, it was found that while there were no significant changes in the way of coping with stress of trainers depending on gender and age factors, team sports trainers displayed significantly more positive behaviors compared to individual sports trainers in the dimension of self-sufficiency approach, one of the styles of coping with stress. While no significant changes were observed in the self-sufficiency values of trainers depending on gender and age factors, it was determined that the self-sufficiency values of individual sports trainers were statistically higher than team sports trainers. In the light of these findings, it can be said that team sports trainers are more self-confident than individual sports trainers, and individual sports trainers have higher self-sufficiency than team sports trainers. Within the context of the relational model, it was determined that there was a negative strong correlation between self-sufficiency and stress coping styles in the dimensions of self-confident approach, and a negative medium-level correlation for optimistic approach, a strong and negative correlation for helpless approach, positive and moderate positive correlation for submissive approach, and there is a negative and low-level correlation for applying for social support.
Alan : Spor Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
