Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
1
İndirme
4
Bu araştırma Türkiye’de sahne sanatları alanında cinsel taciz davranışlarının görünürlüğü ile önleme ve izleme stratejilerini ortaya çıkarmayı hedeflemektedir. Çalışmada, ‘cinsel taciz’ fenomen olarak ele alınıp, özel tiyatrolarda çalışan profesyonel oyuncuların deneyim ve görüşlerinin tümevarımsal bir yaklaşımla değerlendirildiği nitel bir araştırma yapılmıştır. Araştırma deseni olarak fenomenoloji, veri toplama aracı olarak ise doküman inceleme ve derinlemesine görüşme yöntemi kullanılmıştır. Derinlemesine görüşmeler, dört araştırmacı tarafından, en az beş yıllık geçmişi olan özel tiyatrolarda çalışan 13 kadın ve 14 erkekten oluşan toplam 27 oyuncu ile gerçekleştirilmiştir. Bu deneyimlerin farklılıkları ve ortaklıkları üzerinden, Türkiye’de oyuncuların cinsel tacize maruz kaldıklarında yasadışı olan bu durumu nasıl görünür kıldıklarını, bireysel ya da kurumsal yollarla nasıl bir raporlama süreci izlediklerini veya hangi kanallarla bu durumu çözmeye veya sonlandırmaya çalıştıkları açıklanmıştır. Yanı sıra, oyuncuların cinsel tacizin gerçekleşmemesi için ne tür önleme davranış ve stratejileri geliştirdiğini gösterilmiştir. İzleme stratejisi olarak ise oyuncuların takip ettikleri süreçler ve sonuçları ele alınmıştır. Araştırmada oyuncular ülkemizde cinsel tacizin görünmez olmasını bireysel, kurumsal ve kültürel olmak üzere üç nedene dayandırırken, cinsel tacizi önlemeye yönelik sekiz farklı strateji kullandıkları saptanmıştır. Cinsel tacizi izlemeye yönelik stratejiler ise cinsel taciz yaşantısını tanımlama ve bildirme ile bildirim sonrası olmak üzere üç başlık altında ele alınmıştır. Araştırma bu konuda Türkiye’de yapılan ilk çalışma olması nedeniyle öncü niteliğindedir.
This research aims to reveal the visibility of sexual harassment behaviors and prevention and response strategies in the performing arts in Turkey. In the study, a qualitative research method was adopted in which ‘sexual harassment’ was considered as a phenomenon and the experiences and perceptions of professional performers working in private theater companies were evaluated with an inductive approach. For the research design phenomenology and for the data collection, document analysis and in-depth interview methods were employed. In-depth interviews, conducted by four researchers, were held with a total of 27 actors consisted of 13 women and 14 men whom are working in private theaters with a five-year history. Through the differences and parallelisms of these experiences, how the performers, when exposed to sexual harassment, make this illegal situation evident, what kind of reporting processes they follow through individual or institutional means and which sort of channels they utilize to resolve and end this violation in Turkey are explained. Besides, it shows what kind of prevention behaviors and strategies performers have developed to prevent sexual harassment from occurring. As for response strategies, the processes followed by the performers and their results are also discussed. While the performers based the invisibility of sexual harassment in our country on three reasons: individual, institutional and cultural, it was determined that they used eight different strategies to prevent sexual harassment. Response strategies of sexual harassment are discussed under three headings: defining and reporting sexual harassment experience and post-reporting. Since this research is the first study on this subject in Turkey, it can be considered as a pioneer.
Alan : Eğitim Bilimleri; Fen Bilimleri ve Matematik; Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
