Özet:

Bu çalışma, İslam’ın ana kaynağı olan Kuran’daki Adem Kıssası’ndan hareketle  günah  eyleminin kökenine ve bu bağlamda insanda görülen suç ve sapma eğilimlerinin  temel saiklerine ilişkin belli bir açıklama getirmeyi amaçlayan kuramsal çerçevede bir din sosyolojisi  denemesidir. Günah dini-kültürel anlamda  insanın hayatı boyunca mücadele ettiği,kendisini korumaya çalıştığı  negatif bir eylem olarak kabul edilmektedir. İnanç değerleriyle her zaman  doğrudan bir korelasyon kurulamazsa da günah algısı gündelik yaşamımızın biçimlenmesinde, davranışlarımızın kontrolünde etkili olabilmektedir.Adem Kıssası  da günah olgusunu özlü bir biçimde ele almamıza imkan veren bir dini metin olma niteliği taşıdığı için bu kapsamda incelenmeye değer bulunmuştur. Bu konuda en yalın bir anlatım biçimi olduğunu düşündüğümüz Kuran metni  baz alınmıştır. Adem  ve Havva,  şeytan, Habil ve Kabil bu kıssanın aktörleri ve  günah olgusunu analiz etmemize yarayan prototipler olarak karşımıza çıkmaktadırlar. Bu yönüyle günah eylemi  bu prototiplerin şahsında insanın mülkiyet ebedilik, iktidar ve statü mücadelesinin sonucu olarak  çeşitli suç ve sapma davranışları biçiminde kendisini göstermektedir.Suç ve sapmaya  ilişkin ortaya konan bir takım teoriler konuya kendileri açısından belli bir  açıklama getirebilmektedirler.Adem kıssasından hareketle suç ve sapma davranışını  da büyük ölçüde içeren günah eyleminin ortaya çıkışına  ilişkin daha kapsamlı olgusal açıklamalar getirebilme imkanı bulunmaktadır.

Anahtar Kelimeler: