Görüntüleme
87
İndirme
8
Doğu Anadolu Bölgesi yaylacılık için son derece uygun coğrafi şartlar taşımaktadır. Türkiye’nin en önemli yaylacılık merkezine karşılık gelen Erzurum-Kars yaylaları Türkiye’de yaylacılık faaliyetlerinin en üst zonunu oluşturur. Erzurum’un kuzey ve güneyinde yoğunlaşan yaylacılık faaliyetleri aynı zamanda hareketinson durak noktasına karşılık gelir. Erzurum’un kuzeyinde Çoruh – Kelkit Sıradağlarına karşılık gelen Kargapazarı Dağlık Ünitesi hem yerli halk hem de göçebe grupların en önemli ekonomik yararlanma sahasını oluşturur. Daha alt zonlarda yer alan göçebe gruplar özellikle de Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde bulunan sürü sahipleri bu alanın taşıdığı coğrafi şartlara bağlı olarak yoğun bir şekilde bu yaylalardan faydalanmışlardır. Kargapazarı Dağları hidrografik açıdan üç havzaya kaynak oluşturmaktadır. Geniş çayır ve mera alanlarına sahip olmasının yanında kütlenin yüksek platolardan oluşması ve karın 110-120 gün yerde kalması bu alanı Türkiye’nin önemli bir yaylacılık merkezi yapmıştır. Sahada toplu köylerin yanında mezra, kom ve yayla yerleşmeleri de yer almaktadır. Kargapazarı Dağlarına Elâzığ, Diyarbakır, Urfa ve Tunceli’den gelen göçer gruplar daha çok Büyükdere, Başören, Tımar, Şenyurt, Köşk, Büyüktüy, Serçeboğazımahallelerine yaylacılık faaliyetleri için çıkmaktadırlar. Bu köyler Asıl Kargapazarı dağlık kütlesi üzerinde yer almaktadırlar. Yaylacılık faaliyetinin süresi yükseltiye bağlı olarak değişmekle beraber Haziran-Eylül tarihleri arasında yapılmaktadır.
The Eastern Anadolu Region carries extremely suitable geographical conditions for spread. The Erzurum-Kars rivers, which correspond to Turkey's important spread center, form the upper zone of spread activities in Turkey. The spread activities concentrated in the north and south of Erzurum also respond to the movinson stop. The Kargapazari Mountain Unit, which corresponds to the Choruh-Kelkit Order in the north of Erzurum, creates an important economic benefit area for both indigenous people and immigrant groups. Migration groups located in lower areas, especially in the eastern and south-eastern Anadolu regions, have profited intensely of these floors depending on the geographical conditions that this area carries. The Cargapazari Mountains form a resource for three basins in the hydrographic perspective. In addition to having wide cave and cave areas, the mass is made up of high plates and the bread remains on the ground for 110-120 days, this area has made Turkey a significant spread center. In the village, there are the towns, the towns, the towns, the towns and the towns. In the mountains of Kargapazari, Elâzığ, Diyarbakır, Urfa and Tunceli, the immigrant groups come more to the Great, Başören, Tımar, Şenyurt, Köşk, Büyüktüy, Serçeboğazimahall for the activities of spread. These villages are located on the main Cargapazari mountain mass. The duration of the spread activity varies depending on the rise of the period between June and September.
The Eastern Anatolia Region has highly favorable geographical conditions for transhumance. The Erzurum-Kars highlands, Turkey’s most important center of transhumant pastoralism, constitute the upper zones of transhumance activities. The concentration of transhumance activities to the north and south of Erzurum also corresponds to the furthest reaches of pastoralism activities. The Kargapazarı Mountain Unit, located on the Çoruh - Kelkit Mountains to the north of Erzurum, constitutes the most important economic utilization area for indigenous and nomadic groups. The nomadic groups in the lower zones, especially flock owners, have greatly benefited from these highlands. The Kargapazarı Mountains are the source of three hydrographic basins. In addition to wide meadows and pastures, the area consists of a high plateau and snow stays on the ground for 110-120 days, making this area one of Turkey’s most important transhumance centers. Besides the villages, there are hamlets, mountain houses and plateau settlements as well. The nomadic groups coming to the Kargapazarı Mountains from the provinces of Elâzığ, Diyarbakır, Urfa and Tunceli mostly climb up to Büyükdere, Başören, Tımar, Şenyurt, Köşk, Büyüktüy, Serçeboğazı to find summer pasture for their animals. Even though the duration of this transhumance activity depends on the specific altitude of each location, it is generally carried out between the months of June and September.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
