Görüntüleme
24
İndirme
10
Bu makalede Arap dili bilgini olan İbn Cinnî’nin (ö. 392/1002) dillerin kökeni ve oluşumuna dair teorik görüşleri ele alınmıştır. İbn Cinnî, Arap dil ilimleri tarihinde dilin ortaya çıkışını kapsamlı bir şekilde betimleyen ilk dilcilerdendir. O, dilin kökenine dair söylenen, ilahi ilham (tevkīfī), uzlaşı ve sesler (doğalcı) şeklindeki üç temel tezi ifade eder fakat bu görüşlerden birini kendisinin nihai görüşü olarak söylemez. Bazı klasik ve çağdaş dilcilerin onun tamamen uzlaşı görüşünü savunduğu iddiası doğru değildir. İbn Cinnî bu konuda tercihte bulunmayıp her bir görüşü kendi bağlamında doğru ve güçlü bulur. O, dilin Allah tarafından insanlara öğretilmesi yani ilham edilmesi görüşünü kendi içinde güçlü bulur. Bu konuda bazı âyet ve nakillerle beraber dönemindeki alimlerin görüşlerinden etkilenir. Bununla birlikte Allah’ın Âdem’e bütün isimleri öğretmesiyle ilgili âyetin dilin tevkīfī oluşuna delil yapılamayacağını, bu âyetin uzlaşı görüşü yönünde tevil edilebileceğini söyler. İkinci olarak, İbn Cinnî dilin bir uzlaşı sonucu olduğuna dair de örnekler verir. Ona göre uzlaşı görüşü duyusal, tayin, delalet ve soyutlama olmak üzere dört aşamayı içerir. İbn Cinnî’nin yapmış olduğu dil tanımı da uzlaşı görüşünü teyit etmektedir. Onun, dilin uzlaşısallığını gerekçelendirirken Fârâbî’nin dilin ortaya çıkışına dair görüşlerinden faydalandığını düşünmekteyiz. Üçüncü olarak, İbn Cinnî dilin kökeninin işitilen sesler ve taklitle bu seslerden seçilen lafızlar olduğuna dair görüşü de nakleder. Çağdaş dilbilimde dilin ‘uylaşım’ veya ‘ses-yansıma’ yoluyla oluştuğuna dair yeni teoriler, İbn Cinnî’nin ‘uzlaşı’ ve ‘ses’ görüşleriyle temellendirilebilir.
In this article, the theoretical views of Ibn Jinnī (d. 392/1002), a scholar of the Arabic language, on the origin and formation of languages are discussed. Ibn Jinnī is one of the first linguists to describe the emergence of language in a broad way in the history of Arabic linguistics. He expresses three basic theses about the origin of language, namely divine inspiration (tevqīfī), consensus and sounds; but he does not state any of these views as his final opinion. It is not true that some classical and contemporary linguists claim that he completely defends the consensus view. Ibn Jinnī prefers to abstain on this issue and finds each view true and powerful in its context. He finds the view that language should be taught to people by Allah, that is, inspired. Along with some verses and narrations on this subject, he is influenced by the views of the scholars of his time. However; because he says that this verse can be interpreted in the direction of the agreement view. Secondly, Ibn Cinnī gives examples of language being a work of consensus. According to him, the consensus view includes four stages: sensory, determination, signification and abstraction. The language definition made by Ibn Jinnī also confirms the conventionalism view. We think that he benefited from Fārābî's views on the emergence of language while justifying the conventionality of language. Thirdly, Ibn Jinnī conveys the view that the origin of language is the sounds heard and the words chosen from these sounds by imitation. In contemporary linguistics, new theories regarding the formation of language through 'consensus' or 'sound-reflection' can be based on Ibn Jinnī's views of 'consensus' and 'sound'.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
